اهميت و نقش داستان در برنامه فلسفه براي كودكان

داستان يكي از مهمترين و تاثيرگذارترين ابزارها براي آموزش فلسفه به كودكان است. بيان غيرمستقيم از طريق داستان، ضمن تاثير بيشتر بر مخاطب، امكان هم ذات‌پنداري با شخصيتهاي داستاني را فراهم ميكند. خواندن و شنيدن داستان، سبب افزايش مهارتهاي كلامي و شنيداري كودكان ميشود و قدرت تخيل و تفكر آنها را پرورش ميدهد. در نوشتار پيش رو كه حاصل پژوهشي كتابخانه يي و اسنادي در مورد نقش و كاربرد داستان در برنامه فلسفه براي كودكان است، انواع داستان، ويژگيها، اهداف و تفاوت داستان فلسفي با داستانهاي معمولي بيان شده است. داستانهاي مورد استفاده در اين برنامه بطور كلي به دو دسته تقسيم ميشوند؛ علاوه بر داستانهاي تاليفي كه صرفاً به همين منظور به رشته تحرير درآمده اند، هر داستان ديگري (مانند داستانهاي كودك، عاميانه و آثار ادبي) نيز بشرط برخورداري از ويژگيهاي داستانهاي فلسفي مانند مقبوليت ادبي، روانشناختي و عقلاني، قابليت كندوكاو، ميزان بالاي گفتگو، خيال انگيزي و غيره قابل استفاده در اين برنامه است. علاوه بر محتواي داستان، سوالاتي كه در انتهاي هر داستان طرح ميشوند نيز ميتوانند باعث جهت‌دهي فكري كودكان گردند و آنها را به تفكر و تعمق بيشتر وادارند.

Stories are one the most important and effective tools for teaching philosophy to children. The indirect expression of ideas through stories, while having a greater impact on readers or listeners, enables them to identify themselves with the characters of the story to a greater extent. Reading and listening to stories improves the speaking and listening skills of children and develops their imagination and thinking powers. The present paper reports on a library and documentary research on the role and application of stories in the program of philosophy for children. Here, the writer has explained the different types of story, their characteristics, objectives, and differences, and the difference between philosophical and ordinary stories. The stories used in this program are generally divided into two groups: stories specifically written for this program and all other stories (such as children’s stories, folktales, and literary works) provided that they have the characteristics of philosophical stories, including literary, psychological, and intellectual value, promoting research and inquiry, provoking discussion, and stimulating imagination. In addition to the content of the story, the questions posed at the end of each could direct the children’s thoughts to specific directions and encourage them to deliberate more profoundly on the ideas in the content of the stories.