درآمدي بر تبيين نقش بنيادين خانواده در وفاق اجتماعي با نگاهي قرآني

An Introduction to Explanation of Fundamental Role of Family on Social Consensus

جامعه بشري، هر روز از پيوندهاي انساني و محبت‌آميز دورتر مي‌شود و به فشارهاي قانوني و دوربين‌هاي كنترلي نيازمندتر مي‌گردد! اين روند قابل ادامه‌دادن نيست. انسان بايد بر اساس فطريات خود زندگي كند و بر اساس برنامه خلقت خود با ديگران ارتباط برقرار كند. نوشتار حاضر به شيوه اسنادي تحليلي، در پي ارائه راه‌كاري قرآني براي رفع اين مسأله است. از نظر قرآن، تنها ديدن انسان، خطايي راهبردي از سوي انسان در تعامل با خود و نشان از فراموش‌كردن خود است. خداوند، او را زوج ديده و زوجين را از «نَفْس واحِده» آفريده و اهميت‌دادن به «رابطه ارحامي» را لازم شمرده و روابط انساني را در اين قالب طراحي كرده است. با اين نگاه، تشكيل خانواده آغاز راه براي يكي‌شدن و آموزش زيستن در اجتماع بشري و تمرين وفاق با ديگران است. نديدن رابطه انسان‌ها در قالب خانواده، نابودن‌كردن پيوندهاي طبيعي و فطري انسان است و نيازمند‌شدن به جبر براي ايجاد وفاق است. با اين نگاه، همبستگي اخلاقي و احساس وظيفه، بيش از خواست و نياز جنسي در روابط زن و مرد اهميت مي‌يابد تا محيط مساعدي براي رشد جسماني و اعتلاي معنوي و اخلاقي فرزندان‌شان فراهم آيد و آنان زندگي متوافق و همگرا را در جامعه خانواده تجربه كنند. وفاقي كه در جامعه كوچك خانواده تجربه مي‌شود، بهترين زمينه رسيدن به وفاق اجتماعي دروني است. در چنين جامعه‌اي، سخن‌گفتن از بني‌آدم اعضاي يك پيكرند، معنا دارد و پيوندهاي اجتماعي با برداشته‌شدن اجبار قانوني، قابل تداوم است.

Increasingly, the human society is taking some distance from human and kind relationships and approaching legal forces and surveillance. It cannot continue this trend. Humankind must live by his innate qualities and has the relationship with others based on his creation plan. With an archival analytical method, this paper seeks to provide some Quranic solutions to that problem. In the view of Quran, seeing only the self is a strategic mistake by humankind interacting with the self and is a symptom of forgetting the self. God has considered humanity in pairs, created couples from a 'single person,' deemed caring of family relationship necessary and designed human relations in this framework. From this view, forming a family is the starting point to be united and is learning about living in human society and practice of agreement with others. Not regarding humans' relationships in the form of family is destroying natural and innate human relationships and leads to the necessity of coercion for achieving consensus. In this view, ethical integration and assuming obligation become more important than sexual passion and need in the woman and man relationships so that a favorable environment for physical development and spiritual and ethical promotion of children will exist and they will experience a consensual and convergent life in the family society. A consensus encountered in the small family community is the best context for internal social consensus. In that society, talking about "humans are organs of one body" makes sense, and with alleviating legal coercion, social relationships can be sustainable.