بررسي راه‌حل ويتگنشتاين به واقعيت سلبي

Assessment of Wittgensteinʹʹs Resolution to the Negative Facts

دشواره واقعيت سلبي اين است كه گرچه وجود صدق‌ساز، نفس‌الامر و متعلق گزاره ايجابي صادقي چون «تهران پايتخت ايران است» در خارج هيچ مشكلي ندارد، وجود متعلق گزاره سلبي صادقي چون «تهران پايتخت ايرلند نيست» در خارج بسيار مشكل‌ساز و خلاف شهوده بوده و در واقع نوعي ثبوت معتزلي است. از آن‌جا كه ويتگنشتاين از انديشمنداني است كه برخلاف پندار رايج، بسيار درگير مسايل عدمي بوده است و به مهم‌ترين مساله آن، يعني همين دشواره واقعيت سلبي، نيز راه‌حلي پيش‌نهاده‌است، اين نوشتار نخست اشاره‌اي به راه‌حل‌هاي او به مطلق مسايل عدمي دارد و سپس، با دفع نقدهاي ديگران، به‌روش عقلي به بررسي انتقادي راه‌حل خاص او به واقعيت سلبي مي‌پردازد مبني بر اين‌كه: اين مجموع(Gesamtheit) واقعيت‌هاي ايجابي است كه يك واقعيت‌ سلبي را نيز مشخص مي‌كند.

The essay tries to evaluate Wittgensteinʹs resolution to the riddle of Russellʹs negative facts. That is, when we say, for example, "Tehran is not the capital of Ireland" is true, what kind of truth–maker should we consider for the negative proposition because of its truth? Surely, a negative truth–maker is so problematic and counter–intuitive. Therefore, Wittgenstein has tried to show how it can be returned to the positive truth–makers. Thus, the paper first analyzes Wittgensteinʹs general resolutions to the nonexistent. Then it focuses on his special resolution to the negative facts riddle, i.e. Tractatus 2.05: "The totality of existent atomic facts also determines which atomic facts do not exist". Finally, after refuting some philosophersʹ criticisms, it shows his resolutionʹs positive points and possible lacks.