شرايط تحقق اكراه در قراردادها در حقوق ايران، فرانسه و مصر

Conditions of Implementation of Duress in the Civil Law Contracts of Iran, France, and Egypt

هر كس در زندگي روزمره ممكن است ناگزير از انعقاد قراردادهايي باشد كه همراه اختيار و طيب‌نفس نيست.آيا حقوق موضوعه مي‌تواند هر اكراهي را كه بر اراده اعمال مي‌شود، به حساب آورد؟ نكته جنجال بر انگيز در بحث شرايط تأثير اكراه، مسأله‌ي اندازه ترس است. آيا معيار اوضاع و احوال طرف قرارداد است(نظريه شخصي)؟ ياعرف(نظريه عرفي)؟ يا هر دو(نظريه مختلط)؟ هر سه موضع، طرفداراني را به خود اختصاص داده است. تقريباً در ارتباط با شرايط تأثير اكراه در حقوق ايران، فرانسه و كشورهاي عربي موارد يكساني ارائه شده است. قانون مدني ايران دو نظر شخصي و نوعي را با هم تلفيق كرده است. سبك نگارش ماده (202) قانون مدني ايران هماهنگ با ماده (1112) قانون مدني فرانسه است. رويه قضايي فرانسه تمايل به نظر شخصي دارد. قانون جديد مصر شكل بهتري دارد چون تعارض ندارد و تنها يك معيار (شخصي) در آن مطرح شده است.

Everybody, in his daily life, can make unwillingly contracts. If there is any duress in contract could we say that it is effective in positive law? It is a very jangle raising the question in this matter, whether the evaluation of fear is subjective, objective or both of them, subjective and objective. Every of these three views has its advocators. In relation to the conditions of realization of duress there are similar view points in law of Iran, France, and Egypt,. In Iranian civil law, the subjective and the objective view are compounded. The form of the article 202 of Iranian civil law resembles the article 1112 of French civil law. The sentences of French courts follow subjective methods. Egyptian civil law is better, as it accepted only one method (the subjective one).