سنجش مؤلفه‌هاي كمي وكيفي قابل اندازه گيري مؤثر بر آمادگي ارايه خدمات الكترونيك در شهر اصفهان

در عصر جهاني شدن، شهرهايي كه بتوانند خدمات مناسب را در كمترين فرصت و با كيفيت بالا به شهروندان ارائه كنند مورد علاقه بسياري از مردم جهان واقع مي‌شوند. از جمله ويژگي‌هاي اين شهرها، داشتن قابليت‌هاي مختلف در ارايه خدمات به هنگام و از راه دور مي‌باشد. هدف اين پژوهش، سنجش ميزان آمادگي الكترونيكي شهر اصفهان با توجه به شاخص‌هاي مهم اجتماعي- فرهنگي، انساني، قوانين- استانداردها و فناوري مي‌باشد. با توجه به عدم وجود اطلاعات به روز، تفاوت در مقياس هاي سنجش و تمايز اين شاخص‌ها با مدل‌هاي ارزيابي آمادگي الكترونيكي در جهان، سعي شده با استفاده از سنجه‌هاي كمي و كيفي محقق ساخته به سنجش ميزان آمادگي الكترونيكي شهر اصفهان پرداخته شود. روش پژوهش به صورت توصيفي- تحليلي مي‌باشد، جامعه آماري شامل كاربران اينترنت در مناطق 14گانه و كارشناسان فاوا در سازمان‌هاي مختلف شهر اصفهان مي‌باشد، براي تجزيه و تحليل داده‌ها و اطلاعات از آزمون‌هاي آماري تي، من ويتني و رگرسيون گام به گام چند متغيره استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه سرمايه‌گذاري سازمان‌ها در زمينه IT و بخصوص توسعه منابع انساني ضعيف بوده، امكان انجام فعاليت‌هاي اداري و خدماتي از راه دور محدود و همچنين وضعيت زيرساخت‌هاي سازماني نيز نامناسب مي‌باشد.بررسي سؤالات پژوهش نشان مي‌دهد كه تفاوت معناداري بين نظرات كارشناسان فاوا و كاربران به جز در زمينه ضعف ابزارهاي اوليه ديده نشده، رابطة معناداري بين زيرساخت‌هاي شهري و ارائه خدمات الكترونيكي وجود دارد، در اين بين دسترسي همه مردم و وجود زيرساخت‌هاي فني با اهميت‌تر مي‌باشد.