عرصه كار فردي در كارگاه طراحي معماري به‌عنوان يك قرارگاه رفتاري كارآمد

Personal workspace in an architectural design studio as an efficient behavior setting

محيط زندگي با تعريف روشن عرصه‌هاي فردي و جمعي و ايجاد سلسله ‌مراتب فضايي سامان مي‌يابد و عرصه‌هاي تعريف ‌شده‌ احساس تعلق افراد را به محيط را افزايش مي‌دهد. محيطهاي آموزشي ازجمله محيط آموزش معماري نيز به چنين عرصه‌هايي نياز دارند. اين مقاله، عرصه ‌كار ‌‌فردي در كارگاه طراحي معماري را به ‌عنوان مكملي براي عرصه‌ كار جمعي و عاملي تاثيرگذار بر كيفيت محيط آموزش مطرح مي‌كند. هدف اين پژوهش كيفي معرفي عرصه‌ كار فردي به ‌عنوان قرارگاه رفتاري كارآمد در كارگاه طراحي معماري است. روش تحقيق، تحليلي ـ توصيفي است و روش عملي آن استفاده از منابع كتابخانه‌اي و بررسي12دانشكده معماري در10كشور جهان به ‌صورت مشاهده، مصاحبه است. به‌منظور برخورد با طيفي وسيع، نمونه‌ها از نقاط مختلف جهان انتخاب‌ شد و براي فراهم شدن امكان مقايسه، اطلاعات جمع‌آوري و در قالب جدولهايي با ساختار يكسان تنظيم‌ شده‌ است. در راستاي پژوهش، لزوم وجود عرصه ‌كار فردي در كارگاه از دو جهت ـ آموزش معماري و علوم رفتاري ـ بررسي ‌شده است. نمونه‌هاي موردي نيز بر اساس شاخصه‌هاي شكل‌گيري عرصه ‌كار فردي به عنوان يك قرارگاه رفتاري مورد بررسي قرارگرفته‌اند. نتايج نشان مي‌دهد تعريف عرصه‌ كار فردي بنا به نياز واقعي دانشجويان صورت گرفته و تاثير مثبتي بر يادگيري و افزايش حس تعلق آنها به محيط آموزشي مي‌گذارد. با توجه به سياستهاي آموزشي و قابليتهاي فضايي، اين عرصه قلمروهايي با طيفي از مرزهاي فيزيكي تا مرزهاي رواني رادر بر مي‌گيرد. در پايان مي‌توان گفت، تعريف عرصه ‌كار فردي با مرزهايي روشن، در عين انعطاف‌پذيري و حفظ ارتباط آن با عرصه ‌كارجمعي، اين قلمرو را به فضايي كارآمد تبديل خواهد كرد.

Built environments are formed through definition of public and private territories and organization of spatial hierarchies. Appropriate definition of space increases peopleʹs sense of belonging to their environment. Educational environments, including architectural schools, also need the above territories. This study introduces the personal workspace, as a supplement to the public workspace in a design studio, as an effective factor on the quality of the environment for architectural education. In this regard, this study aims to introduce the personal workspace as an efficient behavior setting in the architectural design studio. The descriptive analysis in this research is achieved through library studies on theoretical background, observations and interviews on 12 selected architecture schools in 10 countries. The necessity of personal workspace in design studios is discussed from two approaches: architectural education and behavioral sciences. The selected cases are analyzed according to the formation of personal workspace as a behavior setting. The results reveal that the personal workspace is configured according to the studentsʹ real needs. Also, it has a positive effect on their learning quality and increasing the sense of belonging to the educational environment. However, based on educational policies and spatial potentials, the personal workspace forms a territory with a range from physical to psychological boundaries. Finally, defining personal workspace with clear boundaries, while also considering its flexibility and connection to the public workspace, would better determine the efficiency of the personal workspace in the design studio.