معرفت شناسي فضيلت، بازگشتي به گذشته و جهشي به سوي آينده

Epistemology of virtue, recursion to the past and mutation towards the future

معرفت شناسي معاصر تحت تأثير علم گرايي حاكم بر فلسفه تحليلي قرن بيستم، رويكردي يكسره مكانيستي به معرفت را اتخاذكرده و تمامي وجوه غيرمعرفتي را از معرفت شناسي زدوده است. اين رويكرد باعث نوعي ركود در معرفت شناسي معاصر شده است. اما در سال هاي اخير از بطن همين معرفت شناسي، رويكردي جديد روييده است كه جريان غالب را برنمي تابد و با الهام از معرفت شناسان گذشته، معتقد است نقش عوامل رواني غيرمعرفتي فاعل شناسا را نمي توان در حصول معرفت ناديده گرفت. دو تن از چهره هاي برجسته اين نظريه كه «معرفت شناسي فضيلت» ناميده مي شود، عبارتند از ارنست سوزا و ليندا زاگزبسكي. آنها معرفت را محصول كاركرد درست قوايي در فاعل شناسا مي دانند كه همگي شايد قواي معرفتي، به معناي رايج، تلقي نشوند. آنها شروط معرفت را نه در باور بلكه در فاعل شناسا و عامل شناخت مي‌جويند. در اين مقاله ضمن تمركز بر تأكيد معرفت شناسي فضيلت بر نقش عوامل غيرمعرفتي در حصول معرفت، نشان داده شده است كه اين مؤلفه مي تواند افق هاي جديدي را در معرفت شناسي معاصر بگشايد و آن را از ركود فعلي خارج كند.

Contemporary epistemology has been influenced by scientism which dominates the analytical philosophy during twentieth century, and considered the knowledge by pure mechanical approach leading to remove noncognitional aspects from contemporary epistemology. Accordingly, it comes to the kind of depression in the contemporary epistemology. Recently, new approach has grown within that epistemology which cannot stand the dominated process and by inspiring the earlier epistemologists, cannot take the role of noncognitive psychological agents into consideration in the subjectiveness acquiring the knowledge. Ernest Susa and Linda Zagzebski are two outstanding figures belong to the epistemology of virtue. They introduce the episteme as a result of correct function of faculties in the subject that all of them are not directly the epistemological faculties in their own general senses. Therefore, they look for the condition of episteme not in the belief, but in the subject and cognitive agent. This article, in addition to concentrate on the insisting of epistemology of virtue on the role of noncognitional agents in obtaining the episteme, has shown that this factor can open the new approach in contemporary epistemology and take it out of the current recession.