مقايسه‌ي سطح سرمي ‌پروتئين شوك حرارتي27(HSP 27) و ميزان آسيب به DNA در بيماران مبتلا به انفاركتوس حاد قلبي

شایع‌ترین علت ایسكمی‌میوكارد، آترواسكلروز است كه می‌تواند منجر به انفاركتوس حاد قلبی شود. با توجه به اینكه در بیماران مبتلا به انفاركتوس حاد قلبی، سطح استرس اكسیداتیو بالا می‌رود، هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان آسیب به DNA و ارزیابی سطح پروتئین شوك حرارتی 27HSP در این بیماران بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مورد ـ شاهدی، 30 بیمار با تشخیص انفاركتوس حاد قلبی مورد بررسی قرار گرفتند. سطوح سرمی پروتئین شوك حرارتی 27HSP، به عنوان شاخص آسیب سلولی 8- هیدروكسی داكسی گوانوزین (OHdG-8) به عنوان شاخص آسیب DNA، تروپونین I قلبی، آنزیم كراتین كیناز، ظرفیت تام آنتی‌اكسیدانی و سطح مالون دی آلدئید، ارزیابی شدند. یافته‏ها: تحلیل داده‌ها نشان داد میانگین سطوح سرمی 27HSP و OHdG-8 در افراد دچار انفاركتوس حاد قلبی 48 ساعت پس از انفاركتوس به حداكثر مقدار خود رسید (1/2± 8/9 OHdG=-8 و1/3±81 =27HSP). میانگین این دو عامل نسبت به افراد گروه شاهد (با مقادیر 8/1±7/9=27HSP، 2/1±4/4=OHdG-8)، افزایش معنی‌داری نشان داد 05/0≥P. میزان آنزیم كراتین كیناز در 24 ساعت و تروپونین I و میزان مالون دی آلدئید در 48 ساعت پس از انفاركتوس، بیشترین مقدار را در سرم نشان دادند. نتیجه‏گیری: افزایش نشانگر آسیب به DNA و سطح پروتئین شوك حرارتی نشان‌دهنده استرس اكسیداتیو در انفاركتوس حاد قلبی است. از این رو، مطالعه‌ی تغییرات سطح سرمی‌27HSP و OHdG-8 در كنار نشانگرهای دیگر قلبی می‌تواند روشی ارزشمند برای ارزیابی سطح آسیب به ماكرومولكول‌ها در حین انفاركتوس حاد قلبی باشد.