بررسي علل وعوامل موثربر مشاركت نهادهاي مردمي غيردولتي در پيشگيري انتظامي از جرم

امروزه ايده هاي جديدي تحت عنوان نوآفريني حكومت درحال شكل گيري است كه الگوي مديريت دولتي نوين يامديريت گرايي يكي از نمودهاي اصلي آن است. گرايش به سمت حكومت جامعه مدار(توانمندسازي به جاي خدمات رساني ) باعث شده است دولتمردان و مديران دولتي به جاي خدمات رساني همانند روال گذشته، بايستي شهروندان وتشكل هاي محلي وسازمانهاي اجتماعي آنان را به گونه اي توانمند سازند تا امور مربوط به آن ها توسط خودآن هاسازمان دهي گرديده وازابتكارات جمعي به عنوان منبعي در جهت حل مشكلات استفاده گردد. هدف اصلي اين مقاله بررسي تاثير مشاركت نهادهاي مردمي غير دولتي در پيشگيري انتظامي از جرم درشهر خرم اباد است.تعداد384 نفر از اعضاي مساجد شهر به شيوه تصادفي سيستماتيك انتخاب شدند از اعتبار صوري و ملاك براي روايي و آلفايي كرونباخ براي پايايي ابزار تحقيق استفاده شد. براساس يافته هاي تحقيق عواملي چون سرمايه اجتماعي(71/0)،اعتماد اجتماعي(70/0)،ارتباطات اجتماعي(58/0)،ارتقاي فرهنگي(41%)ميزان اصالت شهر(74%) مشاركت دربعد عيني(54%) ودربعدذهني(61%) باپيشگيري انتظامي از جرم رابطه مثبت ومعنادار داشته. نتايج ضريب رگرسيون نشان مي دهد كه متغيرهاي سرمايه اجتماعي(Beta=0/50)،اعتماد اجتماعي(Beta=0/47)، ارتباطات اجتماعي(Beta=0/35)، اصالت شهري بودن (Beta=0/47)، ميزان مشاركت در بعد عيني(Beta=0/37)، ميزان مشاركت در بعد ذهني (Beta=0/23)، جنسيت افراد (Beta=0/18)و ميزان ارتقاي فرهنگي (Beta=0/21) به ترتيب ميزان اهميتي در تعيين نسبت واريانس متغير وابسته داشته اند.