عوامل موثر بر احساس امنيت شهروندان(مطالعه موردي، شهر اروميه

مفهوم امنيت، مصنوعيت از تعرض و تصرف اجباري بدون رضايت است. امنيت در مورد افراد به اين معناست كه مردم هراس و بيمي نسبت به حقوق و آزادي ها ي مشروع خود نداشته به و هيچ وجه حقوق ايشان به مخاطره نيفتد و هيچ عاملي حقوق مشروع آن ها را تهديد نكند. توجه به امنيت كه در آن اعضاي جامعه بشري، حريم خود را از هر گونه تعرض و تهديدي مصون بدانند، خواسته دير پاي بشر است. در جامعه پيچيده كنوني هر روز امكان مخدوش شدن حريم امنيت اشخاص به وسيله عوامل مختلف اجتماعي، سياسي و اقتصادي وجود دارد. مفهوم امنيت اجتماعي و احساس امنيت شهروندان، به عنوان عنصر كليدي در دستيابي به اهداف پيش بيني شده، از اهميت بسزايي برخوردار است. احساس امنيت شهروندان موجب بالا رفتن آسايش و رفاه شهروندان و پذيرش انجام تعهد و مسيوليت خواهد شد.به طور خلاصه مي توان امنيت اجتماعي را به معناي حالت فراغت همگاني از ترس و اضطراب، مصونيت جان، مال، آبرو و ناموس و شغل شهروندان از هر گونه تهديد و تعرض تعريف كرد، در اينجا بايد به تفاوت امنيت و احساس امنيت اشاره كرد. ممكن است در يك جامعه امنيت از نظر انتظامي و پليسي وجود داشته باشد، ولي فرد احساس امنيت نكند. در واقع احساس امنيت تلفيقي از عوامل فردي و رواني و اجتماعي تلقي مي شود. در اين پژوهش ميزان احساس امنيت شهروندان و عوامل موثر بر آن بررسي گرديده است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي است و از پرسشنامه به عنوان ابزار اندازه گيري براي گرد آوري اطلاعات از ميان 384 نفر نمونه كه به روش نمونه گيري خوشه اي توام با تصادفي ساده انتخاب شده است، استفاده گرديد. نتايج يافته‌ها حاكي از آن است كه احساس امنيت شهروندان در حد متوسط به پايين بوده است.متغير هاي مورد سنجش1- اعتماد اجتماعي2- عملكرد پليس3- قوميت 4- منشا اجتماعي بوده است.كه در اين ميان احساس امنيت بومي ها بيش از غير بومي ها بوده است. و در تحليل رگرسيوني گام به گام، عملكرد پليس علاوه بر احساس امنيت، بيشترين تاثير را بر اعتماد اجتماعي داشته و با بيشتر شدن اعتماد احساس امنيت نيز بيشتر مي شد.