بررسي عوامل موثر در نظم و امنيت اجتماعي (با تاكيد بر مفاهيم گفت و گو و نزاع در جامعه روستايي استان لرستان)

امنيت(Security) حالت فراغت نسبي از تهديد يا حمله و يا آمادگي براي رويارويي با هر تهديد و حمله را گويند، كه يكي از نيازهاي اساسي انسان (بعد از نيازهاي اوليه فيزيولوژيك)، از آغاز تاريخ بشر بوده است. براي اين مفهوم تقسيمات متعددي از ديدگاه هاي مختلف انجام گرفته است، نظير: امنيت فردي و اجتماعي، يا امنيت ملي و بين‌المللي، و يا امنيت اقتصادي، فرهنگي و رواني. بطور كلي، امنيت، پيوند عميقي با ساختارهاي شخصيتي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، كه مجموعا نظم اجتماعي(Social order) را مي سازند، دارد. بر اين مبنا احساس امنيت تحت تاثير عوامل مختلفي شكل مي گيرد كه يكي از اين عوامل، نظم مبتني بر گفت و گو(Dialogue) و شكل گيري اعتماد اجتماعي است. در صورت وجود اعتماد ميان افراد و اجتماعات، روابطي مبتني بر مسالمت و مدارا، بوجود خواهد آمد؛ و در غياب اعتماد اجتماعي، جامعه با رفتارهايي چون تعرض به حقوق فردي و اجتماعي، و اعمال خشونت و جرم، مواجه خواهدشد. مقاله حاضر باتوجه به نقش گفت و گو در شكل-گيري اجماع و توافق اجتماعي، مفهوم گفت و گو و تحقق آن را، قرين نظم و امنيت اجتماعي، و وقوع جرم و خشونت را، نمود بي نظمي وعدم امنيت اجتماعي تلقي كرده، و لذا موضوع آن، بررسي گفت و گو و نزاع در جامعه روستايي استان لرستان است. روش تحقيق پژوهش حاضر، روش اسنادي و كتابخانه اي است؛ كه طي آن به بررسي مفاهيم مذكور در خلال مطالعات و تحقيقات انجام شده، پرداخته است. بر مبناي نتايج بدست آمده، بروز بي نظمي و آشفتگي اجتماعي و تبعات ناشي از آن(از جمله ناامني و رواج جرم و خشونت)، نه در سطح فردي، بلكه در چهارچوب وسيع تر اجتماعي و ساختارهاي آن قابل تبيين است.