برهان صديقين و تاثير آن در نظريه ترادف صفات الهي از ديدگاه ابن سينا

Proof of the Veracious and Its Impact on the Theory of Divine Attributes Sequence in View of Ibn Sina

اين نوشتار به بررسي دو مسيله اصلي كه ابن سينا در آثار خود مطرح نموده، يعني برهان صديقين و ترادف صفات، و رابطه ميان آن‌ها مي‌پردازد؛ بدين منظور برهان صديقين، اشكالات و مباني فلسفي آن، ترادف صفات و رابطه برهان صديقين و ترادف صفات از ديدگاه ابن سينا بررسي مي‌شود و آشكار مي‌گردد. برهان صديقين از حقيقت وجود آغاز مي‌كند و ادعاي ملاصدرا مبني بر آغاز برهان ابن سينا از مفهوم وجود مخدوش است. همچنين ترادف صفات، نظريه‌اي كه مقبول ملاصدرا واقع نشد و به شدت مورد انتقاد قرار گرفت، بررسي شده و روشن مي‌گردد كه اين نظريه بر خلاف تعدد مفهومي صفات، با تنزيه صفات از حيثيات ذهني برتر از ديدگاه تعدد مفهومي ملاصدراست و در نهايت برهان صديقين ابن سينا همان برهان شبه لِمّ، متناسب با ملازمات عامه، نوعي از برهان اِنّ است و همين برهان عهده‌دار اثبات وجود صفات، ترادف و تعريف آن‌هاست.

This article examines two main issues raised by Ibn Sina in his works, the proof of the veracious and sequence characteristics, and the relationship between them and it will be clear that the proof of the veracious begins with reality of existence and the claim of Mulla Sadra that the argument of Ibn Sina begins with the concept of being is flawed. The sequence of characters, a criticized and non-accepted theory by Mulla Sadra, was investigated and be clear that this theory contrary to the conceptual multiplicity of attributes, is superior to Mulla Sadra’s idea through purifying the attributes from mental aspects. Finally, proof of the veracious of Ibn Sina is pseudo-prior reasoning, befit to public consequences, some kind of posterior reasoning and this proof is responsible for proving the existence of their attributes, sequence and definition. Keywords: Veracious argument, Divine attributes, The sequence of traits, Ibn Sina, Mulla Sadra.