نيروي انتظامي، سازمان هاي مردم نهاد و امنيت تفرجگاه ها

فراهم نمودن امنيت مثبت و كارآمد در تفرجگاه ها يكي از حساس ترين وظايف نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران به شمار مي رود. در اين راستا اقدامات امنيت آفرين بايستي با توجه به دو نكته طرح ريزي و اجرا شوند:1- ابتدا بايستي توجه داشت كه تامين امنيت تفرجگاه ها توسط نيروي انتظامي باعث تبديل شدن اين اماكن به محيطي نظامي مانند پادگان نگردد. زيرا اين امر باعث عدم رغبت مردم به گذران اوقات فراغت در اين اماكن خواهد شد و نتيجه مثبت و مطلوب را در پي نخواهد داشت.2- از طرف ديگر نبايستي از اين نكته اينطور نتيجه گيري شود كه امنيت تفرجگاه ها را بايد به حال خود رها نمود. اين مورد نيز نتيجه عكس خواهد داشت. در واقع مي توان گفت كه نكته ي مشترك در دو مورد بالا عدم شكل گيري احساس امنيت در ميان مردم و نهايتا بي ميلي آن ها براي مراجعه به تفرجگاه ها است. با توجه به اين مقدمه سوالي كه در اين پژوهش مورد بررسي قرار مي گيرد اين است كه نيروي انتظامي چگونه مي تواند امنيتي كارآمد را براي تفرجگاه ها تامين نمايد كه از يك طرف مردم احساس مراقبت و تحت نظر بودن رسمي از ناحيه نيروي انتظامي را ننمايند و در نتيجه هدف و مقصود تفرجگران و تفرج برآورده نگردد و هم اينكه ايمني مردم و تفرجگاهها را به صورت مطلوب تامين نمايند. فرضيه پژوهش حاضر احساس امنيت را مرز بين امنيت و ناامني تفرجگاه ها معرفي نموده و معتقد است كه نيروي انتظامي در راستاي ايجاد امنيت مطلوب در اماكن بايستي از ميزان نظارت رسمي و مشهود كاسته و نظارت هاي نا محسوس و غير رسمي را در دستور كار خود قرار دهد. يكي از سازوكارهاي موثر و مكمل استفاده از پتانسل هاي سازمان هاي مردم نهاد مي باشد. بنابراين در پژوهش حاضر تلاش خواهد شد با استفاده از روش كيفي و استفاده از منابع كتابخانه ايي و مقالات اينترنتي رابطه ي نيروي انتظامي و امنيت تفرجگاه ها با كمك سازمان هاي مردم نهاد تبيين و تحليل گردد