تحليل و تبيين نقش كيفيت محيطي در جذب گردشگر به مقاصد گردشگري روستايي (مطالعه موردي: روستاهاي گردشگري دهستان لواسان كوچك)

در بازارهاي رقابتي گردشگري، تلاش براي جذب گردشگر توسط مقصدهاي مختلف بعنوان يك هدف راهبردي تلقي مي شود. يكي از روشهاي جذب گردشگر به مقصد، توجه به ارتقاء كيفي محيط مي باشد. زيرا گردشگران با توجه به ماهيت گردشگري، به دنبال تفريح و گذران اوقات فراغت توام با لذت مي باشند. براي اين منظور، عمدتا بدنبال يافتن مقصدهايي هستند كه از بالاترين سطح كيفيت محيطي برخوردار باشند. بر اين اساس اين مطالعه بدنبال بررسي ميزان نقش كيفيت محيطي در 16 روستاي مقصد گردشگري دهستان لواسان كوچك بعنوان گردشگاه هاي شهر تهران مي‌باشد. براي اين منظور از روش شناسي توصيفي- تحليلي از طريق داده هاي كتابخانه اي و ميداني استفاده شده است. داده‌هاي جمع آوري شده از 384 نمونه گردشگر نشان داد كه گردشگران در سطح معناداري آلفا 05/0 از كيفيت ‌محيطي روستاهاي مورد مطالعه در زمينه هر چهار مولفه كيفيت محيطي، رضايت‌مندي داشته و بيشترين مقدار آن مربوط به بعد مولفه معنايي و ادراكي(با ميانگين 18/4) بوده و در رتبه دوم مولفه زيباشناختي و فرمي(با ميانگين 49/3) قرار دارد. در ضمن نتايج حاصل از تحليل رگرسيون و تحليل مسير نيز نشان مي دهد كه بيشترين اثركلي مربوط به مولفه كيفيت معنايي و ادراكي با ميزان (645/0) داشته و مولفه كيفيت زيست محيطي با ميزان (241/0) داراي كمترين اثر بر جذب گردشگر به مقاصد روستايي مي باشد. بنابراين مي توان گفت كه كيفيت محيطي روستاهاي مقصد در جنبه هاي مختلف تاثير بسزايي در جذب گردشگر دارد كه تقويت آن مي تواند روستاها را در بازار رقابتي جذب گردشگر و همچنين كمك به انتخاب گردشگران تاثيرگذار باشد