رابطه مهارتهاي ارتباطي با سلامت روان در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي مشهد

Relationship Between Communication Skills and Mental Health Among the Students of Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

زمینه و هدف: ارتباط یكی از قدیمی ترین و در عین حال عالی ترین دستاوردهای بشری و زمینه ساز زندگی اجتماعی ماست. پژوهش های انجام شده نشان داده اند عواملی نظیر عزت نفس، مهارت¬های بین فردی، برقراری ارتباط مطلوب، تعیین هدف و شناسایی ارزش های فردی در پیشگیری و كاهش ابتلای افراد به انواع ناهنجاریهای رفتاری و اختلالات روانی(مانند اضطراب، افسردگی و ...) و افزایش سلامت روان نقش موثری دارند. بدین منظور برآن شدیم تا رابطه مهارتهای ارتباطی و سلامت روان را در دانشجویان دانشگاه علوم پزشكی مشهد بررسی نماییم. روش كار: مقاله حاضر، حاصل یك مطالعه مقطعی تحلیلی در سال 1390 می باشد. جامعه آماری این پژوهش كلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشكی مشهد بود. 210 دانشجو با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب و پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه به منظور بررسی رابطه مهارتهای ارتباطی و سلامت روان مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش از دو آزمون مهارتهای ارتباطی و سلامت عمومی به عنوان ابزار جمع آوری اطلاعات استفاده شد. برای توصیف داده ها از نمودارها و جداول آماری و برای انالیز از آزمون كروسكال والیس، من ویتنی و كای دو استفاده شد. نرم افزار مورد استفاده SPSS 16 و سطح معنی داری در تمامی آزمونها 5 درصد است. برای بررسی همبستگی متغیرها از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج: یافته های این پژوهش نشان داد كه 61/9% از دانشجویان مشكوك به داشتن اختلال روانی بودند. آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد كه سلامت روان با سن و مهارتهای درك پیام و بینش نسبت به فرآیند ارتباط و گوش دادن و قاطعیت در ارتباط، رابطه معنی داری نداشت. (0/727=p ) و (p=0/653) و (p=0/857) و (p=0/626) و (p=0/477) اما بین سلامت روان و مهارت كنترل عواطف همبستگی معنی داری مشاهده شد. (0/01=p) آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد كه مهارتهای ارتباطی با سن و اختلال عملكرد اجتماعی ارتباطی ندارد. (p=0/228) و (p=0/074) اما بین مهارتهای ارتباطی و اضطراب و نشانگان جسمی و مقیاس افسردگی همبستگی معكوس معنی داری مشاهده گردید. (p=0/043) و (p=0/049) و (p=0/049). از نظر میانگین نمره مهارت­های ارتباطی در میان گروههای جنسیت، نوع رشته و مقطع تحصیلی، محل سكونت، وضعیت تاهل و وضعیت اشتغال تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p=0/406) و (p=0/404) و (p=0/277) و (p=0/875) و (p=0/274). از نظر میانگین نمره سلامت روان در سه گروه وضعیت تاهل و جنسیت و رشته تحصیلی تفاوت معنی دار مشاهده شد (p=0/006) و (p=0/036) و (p<0/001) اما در متغیرهای مقطع تحصیلی، محل سكونت و وضعیت اشتغال تفاوت معنی داری وجود نداشت (p=0/080) و (p=0/951) و (p=0/978). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، انجام ارزیابی های روانشناختی دانشجویان و ارایه خدمات مشاوره ای و برگزاری كارگاه های آموزشی مهارتهای ارتباطی در جهت ارتقای سطح سلامت روانی دانشجویان توصیه می گردد.

Background and Aim: Communication is one of the oldest and greatest human achievements underlying our social life. Available literature show factors such as self-esteem, interpersonal skills, establishing desirable communication, goal setting and determining individual values have effective roles in the prevention and reduction of susceptibility to behavioral abnormalities and mental disorders (anxiety, depression, etc.), as well as in the promotion of mental health. The objective of this study was to determine associations between communication skills and mental health in Mashhad University of Medical Sciences (MUMS), Mashhad, Iran. Methods and Materials: This was a cross-sectional analytical study conducted in 2011. The statistical population was all the MUMS students. A sample of 210 students was selected by stratified sampling and signed an informed consent. Data were collected using Communication Skills and General Health Questionnaires and analyzed using the SPSS 16 software, the statistical tests being Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U and Chi-square. In all tests the significance level was 5%. To determine correlations between the variables the Spearman coefficient was used. Results: The findings showed that 130 of the 210 students (61.9%) were suspected of having a mental disorder. Based on the Spearman correlation coefficient there were no statistically significant relationships between mental health and age (p=0.727) or skills such as listening (p=0.653), understanding verbal and nonverbal messages (p=0.857), awareness of the communication process (p=0.626) and assertiveness (p=0.477). However, a significant correlation was observed between mental health and emotion control skill (p=0.010). Furthermore, the Spearman correlation coefficient indicated no relationships between communication skills and age (p=0.228) or social dysfunction (p=0.074), while significant inverse correlations were found between communication skills and anxiety (p=0.043), physical symptoms (p=0.049) and depression (p=0.049). According to Mann-Whitney test no significant relationships were observed between communication skills and field of study (p=0.806), level of education (p=0.406), sex (p=0.404), place of residence (p=0.277), marital status (p=0.875) or employment status (p=0.274), but significant relationships did exist between mental health and sex (p=0.006), field of study (p=0.036)r and marital status (p<0.001). Finally, no significant correlations were found between mental health and level of education (p=0.080), place of residence (p=0.951) or employment status (p=0.978). Conclusion: Based on the findings of this study, in an attempt to promote the mental health of the students it is recommended to make psychological assessments of the students, provide consultative services to them, and organize communication skills educational workshops for them.