دولت بنيادگرا، مساله بقا و توسعه در سيستم‌ها

به نظر مي‌رسد بنيادگرايي در هر سيستمي مغاير با علت وجودي آن بوده و سبب عدم حركت به سمت بقا و توسعه در هر نوع سيستمي از جمله يك جامعه يا يك جاندار مي‌گردد. در نگاه زيست‌شناختي به جانداران به عنوان سيستم، مي‌توان اهداف و ذات ساختاري و عملكردي ذرات سيستم -از سلول تا بافت و ارگان- را در جهت بقا و توسعه آن مشاهده نمود. پس مي‌توان تشابهات بسياري ميان بيماري يك جاندار كه غالباً عملكرد زيرسيستمي خاص و در نهايت كل سيستم آن را مختل مي‌كند، با عملكرد يك رويكرد بنيادگرايانه در جامعه يافت. از سويي بر اساس تيوري سيستم‌ها كه بحث مقاله حاضر نيز در آن جاي مي‌گيرد، با وجود تجربه‌هاي گسترده، پيچيده و متنوع ما از جهان، ما همواره در معرض انواع متفاوتي از سيستم‌ها و سازمان‌ها قرار داريم. سازمان‌هايي كه قواعد و مفاهيمي مستقل از حوزه گسترده‌تري از آنچه ما به آن مي‌نگريم دارند. پس هدف اين نوشته بيان متضاد بودن بنيادگرايي در هر نوع سيستمي با بقا و توسعه سيستم است و سعي بر آن است تا با مقايسه دو رويكرد بنيادگرايانه و ليبرال دموكرات در مورد نحوه اداره سيستمي به نام جامعه نشان دهيم كه چرا و چگونه بنيادگرايي به اضمحلال و نابودي سيستم منتهي خواهد شد.