اثر بخشي هيپنوتراپي شناختي به شيوه گروهي بر افسردگي اساسي در افراد مراجعه كننده به مراكز اقامتي و نيمه اقامتي ترك اعتياد

The Effectiveness of Group Cognitive Hypnotherapy on Major Depression Referred to Residential and Semi-residential Addiction Recovery Centers

زمینه و هدف: پیامدهای روانشناختی ناشی از اعتیاد، هم‌چون افسردگی اساسی، صرف نظر از مسایل جسمانی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، موجب بروز مشكلاتی برای خانواده‌ها و جامعه نیزشده است. هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی هینوتراپی شناختی به شیوه گروهی بر افسردگی اساسی در افراد مراجعه كننده به مراكز اقامتی و نیمه اقامتی ترك اعتیاد در شهر یاسوج بود.  روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه كنترل می‌باشد. جامعه آماری شامل كلیه بیماران وابسته به مواد مخدرمراجعه كننده به مراكز اقامتی و نیمه اقامتی  ترك اعتیاد شهر یاسوج بوده است. تعداد 40 بیمار به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و كنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بك بود كه بر اساس آن و طبق مصاحبه بالینی بیماران افسرده تشخیص و وارد مطالعه شدند. مداخله گروهی مدل درمانی هیپنوتراپی شناختی بر روی گروه آزمایش طی 8 جلسه یك ساعته و نیم و به صورت یك بار در هفته اجرا گردید، هیچ‌گونه مداخله‌ای بر روی گروه كنترل صورت نگرفت. پس از پایان مداخله از هر دو گروه (آزمایشی و كنترل) پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از آزمون تحلیل كوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد درمان هیپنوتراپی شناختی به شیوه گروهی، منجر به كاهش افسردگی اساسی گروه آزمایش در مقایسه با گروه كنترل در سطح معنی‌داری(001/0p<)شد. میانگین و انحراف معیار نمره پیش آزمون افسردگی اساسی در گروه آزمایش 39/5±10/54 و در گروه كنترل 61/4±20/52 بود. هم‌چنین میانگین و انحراف معیار نمره پس آزمون افسردگی اساسی در گروه آزمایش 55/2±05/25 و در گروه كنترل 50/3±55/51 بود. نتیجه‌گیری: درمان هینوتراپی شناختی می‌تواند به عنوان درمان كمكی و یا اصلی در كاهش افسردگی اساسی در مراكز ترك اعتیاد مورد استفاده قرار بگیرد.

Background and aim: Psychological consequences of addiction, such as major depression regardless of physical problems, economic, cultural and social is cause problems for both families and society. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of group cognitive hypnotherapy on major depression in residential and semi-residential addiction recovery centers in the city of Yasuj. Methods: The present quasi-experimental study was conducted using a pre-test, post-test and control group. The population included all patients drug dependent as residential and semi-residential referred to Yasuj addiction recovery centers. 40 patients were selected by convenience sampling and randomly assigned to experimental and control groups. The instrument used in this study included Beck Depression Inventory which depressed patients diagnosed and according to clinical interview they entered the study. Group cognitive Hypnotherapy intervention model was carried out on the experimental group for 8 sessions for one hour once a week, but there was no intervention on control group. After the intervention both experimental and control groups were assessed. Collected   data was analyzed using covariance analysis. Results: The results revealed that the cognitive hypnotherapy treatment of group, leading to depression reduced significantly in the experimental group compared control group significantly (p <0.001). The mean pre-test score of major depression in the experimental group and in control group was 39/5 ± 10/54 and 61/4 ± 20/52 respectively.  Whereas the mean and standard deviation of major depression and post-test scores in the experimental group 55/2 ± 05/25 and in the control group was 50/3 ± 55/51. Conclusion: Cognitive hypnotherapy can be used as adjunctive therapy in reducing major depression or used in addiction recovery centers.