مقايسه ميزان فرسودگي شغلي در بين مربيان رشته هاي كاراته و شنا

Comparison of burnout among karate and swimming trainers

مقدمه و هدف: بررسي رفتارهاي شغلي مربيان به منظور برنامه ريزي هاي دقيق و اصولي ضروري است تا از نظر شناسايي و رفع عوامل و منابع تنش زاي شغلي تلاش هاي لازم از سوي مسئولان انجام پذيرد تا از هرگونه احتمال دلزدگي شغلي، بي انگيزگي و فرسودگي شغلي و احتمال انتقال تنش به ورزشكاران جلوگيري به عمل آيد. بنابراين هدف از پ‍ژوهش حاضر، مقايسه ميزان فرسودگي شغلي در بين مربيان كاراته و شنا مي باشد. روش شناسي: روش انجام تحقيق از نوع علي _ مقايسه اي است. جامعه مورد نظر تحقيق، تمام مربيان شنا و كاراته شهرستان تبريز بودند كه 85 مربي شنا و 50 مربي كاراته به صورت تصادفي ساده تعيين و در اين پژوهش شركت داده شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاچ استفاده شد، ميانگين سني آزمودني هاي تحقيق در مربيان كاراته 56/32 سال و مربيان شنا 71/30 سال است. در نمايش و تحليل اطلاعات در سطح آمار توصيفي از فراواني و درصد ميانگين و در سطح آمار استنباطي از آ آزمون كولموگروف اسميرنوف و تحليل واريانس استفاده شد. يافته ها: با توجه به تجزيه تحليل اطلاعات مشخص شد كه حداكثر نمره فرسودگي شغلي در مربيان كاراته برابر با 86/95 و در مربيان شنا 21/88 است كه نشان دهنده‎ ميزان فرسودگي شغلي بيشتر در بين مربيان كاراته مي باشد. علاوه بر اين يافته هاي تحقيق حاكي از ان است كه ميزان خستگي عاطفي در مربيان كاراته و ميزان كاهش كارايي فردي در مربيان شنا بطور معني داري بيشتراست. ولي ميزان خرده مقياس مسخ شخصيت در بين مربيان كاراته و شنا تفاوت معني‌داري ندارد. بحث و نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد كه اكثريت مربيان رشته هاي ورزشي كاراته و شنا كم و بيش فرسودگي شغلي تجربه مي كنند ولي ميزان شيوع اين نشانگان در مربيان اين رشته ها متفاوت بوده كه بيانگر اين است كه شرايط خاص كاري و ماهيت رشته هاي ورزشي تاثير گذار بر شيوع فرسودگي شغلي مي باشد.

Purpose and Background: The evaluation of trainer's professional behavior is necessary for managers for planning more accurate and consistent, which can prevent the identification and elimination of occupational stress factors and resources, to maintaining physical and mental health of professional coaches from any possibility of job motiveless and burnout and prevent from transfer of stress to athletes. So the purpose of this study was to compare the rate of burnout among trainers of karate and swimming. Methods: The research method is a causalcomparative one. The populations of the study were all coaches of swimming and karate in the city of Tabriz. The swim coaches were 85 people and Karate coaches were 50 people and they were assigned randomly and participated in this study. Maslach Burnout Inventory was used to collect information; the mean age of the study subjects among Karate coaches were 32.56 years and among swimming Coaches were 30.71 years. The KolmogorovSmirnov test and Analysis of variance was used to display and analysis of data. Results: The data analysis revealed that the maximum score of Burnout among karate coaches were 95.86 and among Swimming Coaches were 88.21 which is indicating a greater degree of burnout among of karate trainers. Moreover, research findings indicate that the level of emotional exhaustion among karate trainers and the level of individual performance reduction among swimming coaches is significantly higher. But the depersonalization subscale has no significant differences between educators in karate and swimming fields. Discussion: The results indicate that the majority of karate and swimming coaches experience more or less burnout, although the prevalence of this syndrome were different between coaches of two fields which suggests that certain conditions of job and the nature of two sports is influencing the prevalence of burnout syndrome.