قرارداد حفظ محرمانگي: راهكاري مطمئن براي جلوگيري از افشاي اطلاعات محرمانه دارندگان اموال فكري

دارندگان حقوق مالكيت فكري بويژه مخترعين غالبا از زمان خلق ايده تا تجاري سازي آن با چالش افشاي اطلاعات محرمانه اي كه در جريان قراردادهاي مجوز بهره برداري در اختيار اشخاص ثالث قرار مي دهند، مواجه هستند. در حقيقت هدف عمده از انعقاد قراردادهاي محرمانگي حمايت از انواع اموال فكري از قبيل دانش فني، اسرار تجاري و ... است تا زمينه نظارت و مديريت صحيح و كارآمد بر نحوه بهره برداري از آنها فراهم شود.. استفاده از قرارداد عدم افشاء در زمينه فناوري هاي پيشرفته به ويژه براي شركت هاي رايانه اي و اينترنتي در جريان قرارداد مجوز بهره برداري بسيار معمول است. از طرف ديگر پژوهشگران و مخترعان شركت هاي دانش بنيان در فرآيند دستيابي به حمايت هاي مالكيت فكري نيز ممكن است با چالش هايي نظير افشاي اطلاعات محرمانه مواجه شوند. نكته مهم عدم آگاهي بسياري از صاحبان ايده و مخترعين از نحوه انعقاد چنين قراردادي است. در ارائه اطلاعات محرمانه قرارداد عدم افشاء فقط اطلاعات محرمانه را پوشش مي دهد و قبل از انعقاد قرارداد مجوز بهره برداري يا در طول مذاكرات براي محافظت از آنها منعقد مي شود. امضاء و انعقاد اين گونه قراردادها در صورت عدم آگاهي از قوانين و ويژگي هاي آن براي طرفين مي تواند خطرناك و تعهدات سنگيني به دنبال داشته باشد. در اين مقاله با نگاهي تحليلي-توصيفي، به تعريف، ضرورت، عملكرد و انواع قرارداد عدم افشاء و شرايط معمول در آن مي پردازيم. نتايج اين مقاله، لزوم اطلاع رساني دقيق و كارآمد حقوقي به دارندگان اموال فكري در زمينه انعقاد قرارداد محرمانگي و اصلاح ساحتار قانوني فعلي را جهت حمايت از حقوق اين اشخاص نمايان مي سازد.