اولويت بندي ابعاد و شاخص هاي موثر بر مديريت نوآوري در صنعت تجهيزات نيروگاهي و تامين انرژي (مطالعه موردي: شركت مهندسي و ساخت ژنراتور مپنا پارس)

نوآوري ذاتاَ داراي ريسك است و حتي شركت هاي رشد يافته نيز نمي توانند ريسك هاي نامحدود انجام دهند. عوامل متعددي از قبيل نوع و شيوه رهبري سازمان، منابع مالي، توانمندي كاركنان و ... در اجراي فرايند نوآوري تاثيرگذار مي باشند كه پس از شناسايي عوامل و شاخص هاي موثر بر مديريت نوآوري، تعيين اولويت و رتبه بندي آنها، مديران را در برنامه ريزي و مديريت بهتر فرايند نوآوري ياري مي كند و باعث كاهش ريسك هاي فعاليت هاي نوآورانه مي گردد. از اين رو در اين پژوهش كه به عنوان يك مطالعه موردي در شركت مپنا پارس، صورت گرفته، تعداد 55 شاخص موثر بر مديريت نوآوري، در 8 بعد شامل: عوامل مالي، مديريتي، سازماني، تحقيقاتي، انساني، فرهنگي، خارجي و عوامل سيستمي دسته بندي گرديد و سپس با توجه به ميزان تاثير آنها بر مديريت نوآوري در شركت مپنا پارس هر كدام از اين شاخص ها و ابعاد اولويت بندي شده و اولويت هركدام تعيين گرديد. كه با توجه به نتايج آن، عوامل انساني، مديريتي و فرهنگي نسبتاً در وضع مطلوب مي باشند و ساير عوامل يعني عوامل مالي، سازماني، خارجي، سيستمي و تحقيقاتي در وضعيت نامطلوب قرار دارند. همچنين ميان شاخص ها، شاخص هاي سبك رهبري سازمان، ميزان حمايت سازماني از كاركنان خلاق، حمايت مديريت ارشد از فعاليت هاي نوآورانه داراي بالاترين اولويت و شاخص هاي وجود منابع علمي، تبديل دانش ضمني به دانش صريح، توسعه محصولات جديد، تعامل با تامين كنندگان، تعامل با مراكز دانشگاهي و تحولات فناوري، داراي كمترين اولويت مي باشند.