نقش دلبستگي به خدا و حمايت اجتماعي در فشار عصبي پس از آسيب (PTSD) در مادران

Attachment to God, and Social Support in Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) in Mothers

مقدمه: فشار عصبي پس از آسيب (PTSD) مجموعه اي از نشانه هاي بيماري است كه به‌طور مستمر و مكرر و پس از تجربه يا مشاهده يك رويداد آسيب زا (تروماتيك) روي مي دهد. عوامل متعددي ممكن است در شدت اين نشانه ها نقش داشته باشند. مواد و روش كار: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش دلبستگي به خدا و حمايت اجتماعي ادراك شده در پيش‌بيني شدت اين نشانه ها انجام شد. همچنين دو متغير سن و زمان سپري شده از آسيب به عنوان عوامل احتمالي تاثيرگذار مورد بررسي قرار گرفتند. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه مادران دريافت كننده خدمات بهزيستي و توانبخشي در شهر تهران و نمونه آماري در برگيرنده 103 نفر از همين مادران بود كه با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزارهاي به كار رفته در پژوهش عبارت بودند از: چك‌ليست علايم PTSD، پرسشنامه دلبستگي به خدا و پرسشنامه حمايت اجتماعي ادراك شده. همچنين به منظور دريافت اطلاعات جمعيت شناختي از يك پرسشنامه محقق ساخته نيز استفاده شد. از رگرسيون گام به گام براي تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه دلبستگي ايمن به خدا و حمايت اجتماعي از سوي دوستان پيشگويي كننده علايم فشار عصبي پس از آسيب هستند. همچنين مشخص شد كه متغيرهاي سن و مدت زمان سپري شده از آسيب رابطه معناداري با متغير ملاك ندارند بحث و نتيجه گيري: به نظر مي رسد عوامل معنوي و اجتماعي با كاركردهاي چندگانه خود مي توانند تا حد زيادي در كاهش نشانه هاي فشار عصبي پس از آسيب موثر باشند.

Objective (s): Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) is a set of illness symptoms that happen in people who experience or witness a traumatic event. Various factors may have a role in the intensity of these symptoms. This research was conducted with the aim of finding the role of attachment to God and perceived social support in prediction of the intensity of these symptoms. Also, the two variables of age and the time passed since the traumatic event were taken into consideration. Methods: The population included all mothers in Tehran who received rehabilitation and welfare services. One hundred and three mothers were selected via the purposeful (qualitative) sampling method. Data were collected using a PTSD questionnaire, a questionnaire on attachment to God and a questionnaire on perceived social support. The stepwise regression model was used to analyze the data. Results: Results showed that attachment to God and social support from friends was predictors of reduced PTSD. It was also determined that age and the time since the traumatic event have no meaningful relationship with PTSD. Conclusion: It seems that spiritual and social factors with multiple functions can be largely effective in reducing PTSD.