اثر سيستم هاي كشت و تغذيه برگي با كود روي بر عملكرد، اجزاي عملكرد و آب مصرفي برنج

برنج يكي از محصولات اساسي و مهم كشاورزي است كه غذاي اصلي بيش از نيمي از جمعيت جهان را تشكيل مي­دهد. به منظور بررسي تاثير سه سيستم كشت و نيز تغذيه برگي دو نوع كود روي بر عملكرد، اجزاي عملكرد و آب مصرفي برنج رقم سازندگي، آزمايشي با استفاده از كرت هاي خردشده بر پايه طرح بلوك­هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي اصفهان در سال زراعي 1392 اجرا شد. سه سيستم كشت شامل متمركز، بهبود يافته و متداول به عنوان عامل اصلي و چهار سطح تغذيه برگي با كود روي شامل نانو اكسيد روي با غلظت هاي 150 و 300 ميلي گرم در ليتر و سولفات روي با غلظت هاي 3 و 6 گرم در ليتر همراه با تغذيه برگي با آب مقطر و بدون تغذيه برگي (به ترتيب به عنوان شاهدهاي اول و دوم) به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه سيستم كشت متمركز با 9451 كيلوگرم در هكتار بيشترين عملكرد دانه را توليد كرد كه نسبت به سيستم بهبود يافته و متداول به ترتيب 10 و 13 درصد افزايش عملكرد داشت. تغذيه برگي با هر دو تركيب روي عملكرد دانه را به­طور معني­داري افزايش داد و نانو اكسيد روي با غلظت 150 ميلي گرم در ليتر و سولفات روي با غلظت 6 گرم در ليتر به ترتيب موجب افزايش 5 و 7/5 درصدي عملكرد دانه در مقايسه با ميانگين دو تيمار شاهد شد. حداقل آب مصرفي (14608متر مكعب در هكتار) در سيستم كشت متمركز به­دست آمد كه در مقايسه با سيستم كشت بهبود يافته و متداول به ترتيب 2/18 و 5/17 درصد كاهش داشت. بر اساس نتايج اين پژوهش، استفاده از سيستم كشت متمركز و تغذيه برگي سولفات روي با غلظت 6 گرم در ليتر يا نانو اكسيد روي با غلظت 150 ميلي گرم در ليتر براي برنج توصيه مي­شود.