بهبود نتايج رسته بندي گروه گونه هاي اكولوژيك با استفاده از مفهوم گونه هاي معرف

هدف اين پژوهش، طبقه بندي اكولوژيكي و تعيين گونه هاي معرف رويشگاه هاي شمشاد منطقه فريم ساري بود. بدين منظور 60 قطعه نمونه به صورت سيستماتيك- انتخابي با ابعاد شناور 200 و 400 متري به مساحت 400 متر مربع با توجه به اصل توده معرف در منطقه پياده شد. پوشش گياهي منطقه با استفاده از روش TWINSPAN اصلاح شده طبقه بندي و شش گروه اكولوژيك معرفي شد. نتايج تحليل گونه معرف با استفاده از معيار تعلقه في نشان داد از 77 گونه گياهي منطقه، فقط 47 گونه داراي تعلقه مثبت به گروه هاي مزبورند (05/0P 14<«> ) كه به عنوان گونه هاي معرف جوامع گياهي شمشاد منطقه معرفي شدند. به منظور بررسي الگوي توزيع گروه هاي اكولوژيك از تحليل DCA برمبناي مقادير درصد تاج پوشش گونه ها (كليه گونه ها و فقط گونه هاي معرف) استفاده شد. نمايش ابرنقاط قطعات نمونه گروه هاي اكولوژيك منطقه در نمودار تحليل DCA و مقايسه درصد تجمعي واريانس توجيه شده بيانگر آن است كه رسته بندي گروه هاي مزبور براساس مقادير درصد تاج پوشش فقط گونه هاي معرف (1/37 درصد) نسبت به كليه گونه ها (2/26 درصد) الگوي توزيع مناسب تري را ارائه مي دهد. نتايج تحليل MRPP نيز مبين آن است كه ابرنقاط (پراكنش قطعات نمونه) گروه ها در نمودار رسته بندي برمبناي فقط گونه هاي معرف از فاصله درون گروهي كمتر، ولي با فاصله بين گروهي بيشتري نسبت به حالتي كه رسته بندي بر مبناي كليه داده ها انجام مي گيرد برخوردار است. به طور كلي نتايج تحقيق حاضر تصريح مي كند كاربرد گونه هاي معرف ممكن است به بهبود نتايج رسته بندي گروه هاي گياهي به منظور تعيين دقيق تر عوامل محيطي موثر بر گروه هاي مزبور منجر شود.