تاثير تنش خشكي بر خصوصيات فتوسنتزي دانهال هاي گردو (Juglans regia L)

محدوديت در تبادلات گازي يكي از عوامل كاهش رشد گياهان در شرايط كم آبي و تنش خشكي است. در اين پژوهش اثر تنش خشكي بر برخي خصوصيات تبادلات گازي 36 دانهال دوساله گردوي ايراني (Juglans regia L.) در قالب طرح كاملاً تصادفي با 9 تكرار و چهار تيمار بررسي شد. در شرايط تنش خشكي، تيمارهاي آبياري 100 (شاهد)، 75، 50 و 25 درصد پتانسيل آب با توجه به نياز آبي گردو در ظرفيت زراعي اعمال شدند. اندازه­گيري مشخصه­هاي فتوسنتز، تعرق، هدايت­روزنه­اي و غلظت Co2 زير روزنه اي، با استفاده از دستگاه تبادلات گازي IRGA در مراحل قبل و بعد از تنش انجام شد. بر اساس نتايج تجزيه واريانس مقدار فتوسنتز، هدايت روزنه اي و هدايت مزوفيلي بعد از اعمال تنش بين تيمارهاي مختلف آبياري اختلاف معني داري وجود داشت. مقايسه ميانگين ها با آزمون چند دامنه اي دانكن نشان داد كه مقدار فتوسنتز و هدايت روزنه اي در تيمارهاي 25 و 50 درصد آبياري اختلاف معني داري با شاهد داشتند. همچنين مقدار هدايت مزوفيلي نيز در تيمار 50 درصد آبياري با شاهد اختلاف معني دار نشان داد درحالي كه در تيمار 75 درصد آبياري هيچ يك از مشخصه­هاي مورد بررسي با شاهد اختلاف معني داري نداشتند؛ بنابراين به منظور صرفه­جويي در مصرف آب مي­توان مقدار آبياري در اين گياه را به 75 درصد ظرفيت زراعي كاهش داد.