مدل يابي معادلات ساختاري رابطه بين يادگيري خود راهبر، سبك هاي يادگيري و راهبردهاي يادگيري با پيشرفت تحصيلي درس زبان انگليسي دانش آموزان پيش دانشگاهي مدارس دولتي شهر اصفهان

اين پژوهش با هدف مدل يابي معادلات ساختاري رابطه بين يادگيري خودراهبر، سبك هاي يادگيري و راهبردهاي يادگيري با پيشرفت تحصيلي درس زبان انگليسي دانش آموزان پيش دانشگاهي مدارس دولتي شهر اصفهان به اجرا درآمد. روش آن توصيفي از نوع علي ـ همبستگي بود. با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، حجم نمونه370 نفر (168پسر و 202 دختر) انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه هاي يادگيري خودراهبر، سبك هاي يادگيري و راهبردهاي يادگيري بودند. پس از جمع آوري داده ها براي تحليل، درسطح آمار استنباطي از نرم افزارSPSS نسخه 18 ، ماتريس همبستگي و براي تعيين برازش مدل علي، از نرم افزار ايموس استفاده شد. يافته ها نشان داد كه سبك هاي يادگيري و راهبردهاي يادگيري با پيشرفت تحصيلي رابطه دارد. مدل طراحي شده در پژوهش براساس الگوي معادلات ساختاري برازش گرديد و شاخص برازش تطبيقي (CFI) 937/.، شاخص برازندگي تطبيقي مقتصد (PCFI) 711/. و جذر واريانس خطاي تقريب (RMSEA) 067/0 به دست آمد كه نشان داد مدل داراي برازش خوبي بوده است. يافته هاي مدل معادلات ساختاري در پژوهش نشان داد كه يادگيري خودراهبر و سبك هاي يادگيري به طور مستقيم و غير مستقيم و راهبردهاي يادگيري فقط به طور مستقيم بر پيشرفت تحصيلي تاثير دارند. راهبردهاي يادگيري بيشترين تاثير را بر پيشرفت تحصيلي دارد