بررسي اثر ژنوتيپ ، پيش تيمارتنشي و محيط كشت در باززايي ميكروسپورهاي جو از طريق كشت بساك

توليد گياهان دابلدهاپلوئيد يكي از بهترين روش­هاي اصلاحي براي دستيابي به لاين خالص است. براي توليد گياهان دابلدهاپلوئيد در گياه جو (Hordeum vulgare L.) روش كشت بساك از كارآمدترين روش­ها است. اين پژوهش با هدف بررسي اثر ژنوتيپ، پيش­تيمارهاي تنشي و محيط­كشت بر روي كالوس­زايي و باززايي بساك­هاي جو انجام شد. بساك­ها از 6 ژنوتيپ جو شامل هيبريدهاي F3 (21070 ، 21082، 21095، 21076، 21063 و رقم Igri) جداسازي شدند. بساك­ها در محيط ­كشت جامد FHG فاقد هورمون و دو نوع محيط­كشت جامد FHG حاوي هورمون­هاي IAA (mgl-1 2) وBAP (mgl-1 1) يا 2.4-D (mgl-1 2) وKin (mgl-1 5/0) كشت داده شدند. اثر پيش­تيمار سرمايي به تنهايي و همچنين اثر تركيبي پيش­تيمارهاي گرسنگي و سرمايي بر ميزان كالوس­زايي و باززايي بساك­ها مورد بررسي قرار گرفتند. بر اساس نتايج حاصله بيشترين ميزان كالوس­زايي، گياهچه سبز و آلبينو در ژنوتيپ Igri در محيط­كشت پايه FHG حاوي IAA (mgl-1 2) و BAP (mgl-1 1) به­دست آمد. در ساير ژنوتيپ­هاي پاسخ­ده بيشترين گياهچه سبز در ژنوتيپ 21082 با پيش­تيمار سرمايي به مدت 28 روز در محيط­كشت FHG حاوي هورمون­هاي 2.4-D (mgl-1 2) وKin (mgl-1 5/0) به­دست آمد. طبق نتايج به­دست آمده رقم Igri كاملاً پاسخ­ده، هيبريدهاي 21082 و 21076 كم پاسخ­ده و ساير ژنوتيپ­ها سخت پاسخ­ده بودند.