بررسي شناخت مفاهيم هنر معماري اصفهان در سفرنامه هاي عصر صفوي و چگونگي انتقال آنها به اروپا؛ مطالعه موردي سفرنامه هاي دلاواله ، تاورنيه ، شاردن ، سانسون

موقعيت خاص ژئوپلتيكي و جاذبه هاي طبيعي و تاريخي ايران، توجه بسياري از سياحان را به خود جلب كرده است. در دوره صفويه شاهد حضور سياحان اروپايي بسياري در اصفهان هستيم كه سفرنامه هايي را پيرامون بناهاي تاريخي اصفهان و چگونگي معماري آنها به نگارش درآوردهاند و ضمن مقايسه معماري بناهاي اصفهان با بناهاي اروپايي، نكات درخور نگرشي را گوشزد كردهاند كه توجه به آنها ميتواند به شناسايي مفاهيم و انديشه هاي منتقل شده در اين عصر كمك كند. چرايي نگرش سياحان عصر صفوي به هنر معماري اين دوره، چگونگي توصيف بناها و معماري آنها و كشف عناصر و مفاهيم كليدي در سفرنامه ها كه راه را براي مطالعه سبك شناسي هنري در دورههاي بعد فراهم آورد، از سوالاتي هستند كه اين پژوهش درصدد يافتن پاسخهايي براي آن است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه نگرش و ديدگاه سياحان اروپايي به معماري اصفهان و پرداختن آنها به شناسايي مفاهيم و انديشه هاي معماري در سفرنامه هاي عصر صفوي، چگونگي انتقال اين مفاهيم از طريق انتشار سفرنامه ها را در اروپا فراهم آورد و همچنين تصاويري كه برخي از سياحان از آثار تاريخي اصفهان برداشته اند و تاثيري كه اين تصاوير در هنر و معماري غرب داشته است، زمينه هاي نفوذ و انتقال انديشههاي سبك معماري ايران عصر صفوي را در اروپا با خود به همراه داشت. در اين پژوهش بر آن هستيم تا با روش توصيفي و تحليلي به بررسي شناخت و انتقال انديشه هاي هنر معماري اصفهان عصر صفوي، از منظر سفرنامه ها بپردازيم.