پژوهشي در نمادهاي سياسي و مذهبي سكه هاي سلسله نخست شاهان محلي فارس

مطالعه تاريخ ايران در دوران بعد از اسكندر، دوراني كه تحت عنوان « هلنيسم» ياد مي شود، فاقد منابع دست اول مكتوب است، از اين رو براي بازسازي تاريخ حكومت هاي محلي اين دوره بخصوص پارس از منابع قابل دسترس محلي استفاده مي شود؛ بدون شك مفيدترين و قابل استنادترين منابع محلي اين دوره سكه هاي ضرب شده از سوي شاهان محلي فارس است كه نشان مي دهد ايالت فارس براي مدتي از استقلال داخلي برخوردار و واليان آن از حكام محلي منطقه بودند.اين پژوهش محدوده زماني220 تا 140 قبل از ميلاد را با نگرشي بر سكه هاي گروه نخست از شاهان فارس معروف به فرتركه (Frataraka) را در برمي گيرد. مقاله پيش رو به صورت ميداني و كتابخانه اي انجام گرفته كه از سكه هاي شاهان فارس در موزه هاي بانك سپه، موزه ايران باستان و موزه تماشگه پول جمع آوري و مورد بررسي قرار گرفته است. ناگفته پيدا است اين سكه ها در برگيرنده نمادهاي سياسي و مذهبي خاصي بوده كه ريشه در گذشته والاي خود دارد، نمادهاي بكار رفته در سكه هاي فرتركه در قالب نوشته ها و اشكال مختلفي مانند درفش يا بيرق فرتركه، نيايشگر، كعبه زرتشت و... نمايان مي شوند. در پس اين نمادها و نشانه ها ايدئولوژي حكومت شاهان فارس بر جامعه و اجراي اهداف سياسي آنها نهان است، هدف از اين پژوهش بررسي اين نمادها با روش توصيفي- تحليلي از نظر مفاهيم و ارتباط آن با ايدئولوژي شاهان فارس براي رسيدن به اهداف سياسي و مذهبي شان است.