بررسي اثر حفاظتي پروپوفول بر روي سلولهاي هرمي ناحيه CA1 هيپوكامپ موش صحرايي نر ويستار متعاقب ايسكمي- ريپرفيوژن فراگير گذرا

سابقه و هدف: سكته مغزي ناشي از ايسكمي، آسيب­هاي جبران ناپذيري در بيماران دچار بيماري عروق مغز به وجود مي­آورد. يكي از حساس ترين نواحي نسبت به ايسكمي، ناحيه CA1 هيپوكامپ است. اخيراً، داروي پروپوفول (Propofol) به عنوان حفاظت كننده عصب مورد توجه گرفته است. در اين تحقيق بر آن شديم، اثر حفاظتي پروپوفول را بر روي ناحيه CA1 هيپوكامپ موش صحرايي نر ويستار متعاقب ايسكمي / ريپرفيوژن فراگير گذرا در مدل هاي تجربي مورد بررسي قرار دهيم. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، 18موش صحرايي نر ويستار در3 گروه 6 تايي كنترل، شم و دارويي به طور تصادفي تقسيم شدند. پروپوفول با دوز mg/kg40 به صورت داخل صفاقي يك ساعت قبل از ايسكمي تزريق شد. مدل ايسكمي با بستن دو طرفه شريان هاي كاروتيد مشترك به مدت 20 دقيقه انجام شد. از هماتوكسيلين - ائوزين، نيسل و تانل جهت بررسي تغييرات هيستومورفولوژيك، تغييرات تعداد سلول­ها و ارزيابي اجسام آپوپتوتيك استفاده شد. يافته­ ها: تزريق mg/kg 40 پروپوفول داراي خاصيت حفاظتي بر روي سلول­هاي هرمي ناحيه CA1هيپوكامپ موش صحرايي مدل ايسكمي / ريپرفيوژن بود. نتيجه­گيري: ايسكمي سبب مرگ سلول عصبي و تغييرات مورفولوژيكي مي­شود، در صورتي كه تزريق پروپوفول به طور قابل توجهي مي­تواند مرگ سلول عصبي را كاهش و نورون­ها را در برابر آسيب ايسكميك محافظت كند.