تابع عرضۀ خانه‌داري زنان متأهل در شهر تهران

Housework Supply Function of Married Women in Tehran

در نظريۀ اقتصادي متعارف، به توليد خانگي و خدمات ارائه‌شده در داخل خانوار چندان توجه نمي‏شود، زيرا آنچه در خانوارها توليد و مصرف مي‏شود ارزش اقتصادي ندارد و در محاسبات ملي اقتصادي وارد نمي‏شود. اين در حالي است كه خانواده محل شكل‏گيري بسياري از كالاها و خدمات ارزشمند است كه در تعيين رفاه مردم جامعه نقشي برجسته دارند و زنان در كانون اين بحث‌اند. از‌اين‌رو، در اين مقاله براي تحليل فعاليت مهم و ارزشمندي با نام «خانه‏داري»، الگويي جايگزين ارائه مي‏شود كه با خصوصيات خانوادۀ ايراني كمي سازگارتر است. در اين تحقيق، از روش پيمايشي و مطالعۀ ميداني استفاده شده است. روش جمع‏آوري اطلاعات مبتني بر نمونه‏گيري تصادفي ساده از زنان متأهل و مراجعه به واحدهاي انتخابي بوده است. بر اين اساس، تابع عرضۀ خانه‏داري كه از الگو به‌دست مي‏آيد، با استفاده از نمونه‏اي شامل 409 زن متأهل ساكن شهر تهران با دست‌كم 35 سال، بر‌اساس الگوي رگرسيوني سانسور‌شده، با در نظر گرفتن توزيع لجستيك براي جزء خطاي رگرسيون و به روش حداكثر راست‌نمايي تخمين زده شده است. نتايج از اين حكايت دارد كه درآمد، آموزش، اشتغال و سن زنان و همچنين درآمد خانواده و مدت زندگي زناشويي همگي بر ميزان خانه‏داري زنان اثر منفي دارند، اما تعداد فرزندان اثر مثبت را نشان مي‏دهد.

Conventional economic theory neglects home production and provided services within household because what is produced and consumed within households has not economic value and hence does not enter to national accounts. The main reason of such ignorance is that the home products do not transmit from market. The history of this viewpoint dates back to the advent of industrialization into the capitalism. Family is a framework for preparation of many worthy commodities in which determine welfare of individuals while women attend the core of this process. Some economists in second half of twentieth century attempted to incorporate housework into the neoclassical theory of laborleisure choice. Accordingly, this paper also presents an alternative model to analyze such valuable activity so called "housework" in which is more compatible to characteristics of Iranian family and includes evident implications. The model leads to a supply function of housework that represents the housework is a negative function of female's wage rate and a positive function of husband's wage and the wife's share from husband's earnings. The method of research is gathering data of married women and analyzing evidence according to econometric equations. These data have gathered by questionnaire. The housework supply function has been estimated by using a sample that includes 409 married women who reside in Tehran and are at least 35 years old. The estimation is based on logistic distribution function and Maximum Likelihood method. Results suggest that earnings, education, employment and age of women besides family income and marriage duration have negative effect on housework but number of children shows positive impact. As a whole, factors that make market opportunities more attractive tend to lessen the time devoted to housework and vice versa.