تاثير تمرينات مقاومتي بر شاخص هاي ريوي و تركيب بدني زنان چاق و دچار اضافه وزن مبتلا به ديابت نوع دو

هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير تمرين مقاومتي بر عملكرد ريوي زنان چاق و دچار اضافه وزن مبتلا به ديابت نوع دو است. 24 بيمار مبتلا به ديابت نوع دو با دامنه سني 55-40 سال، ميانگين شاخص توده بدني (BMI) 26/3±16/30 كيلوگرم بر متر مربع و قند خون ناشتاي بيشتر از 126 ميلي­گرم در دسي­ليتر به طور هدفمند انتخاب شدند. پس از اندازه­گيري­هاي آنتروپومتريك و شاخص­هاي ريوي، آزمودني­ها به طور تصادفي در دو گروه تجربي و كنترل قرار گرفتند. برنامه تمريني به مدت 12 هفته، هفته­اي 3 روز و هر روز به مدت60 تا 75 دقيقه و با شدت 40 تا 80 درصد 1RM انجام گرفت. شاخص­هاي ريوي از طريق اسپيرومتري ارزيابي شدند. براي مقايسه تفاوت­ها در پايان تمرين بين دو گروه از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. در پايان تحقيق بين وزن بدن (001/0 P=)، BMI (01/0 P=)، WC(001/0 P=)، WHR (004/0 P=)، FVC (001/0 P=)، FEV1 (001/0 P=)، FEV1/FVC (04/0 P=) و گلوكز ناشتاي خون (001/0 P=) گروه­ها تفاوت معنا­داري مشاهده شد. براساس نتايج اين تحقيق، برنامه­ تمرين ورزشي كه موجب كاهش قند خون در افراد ديابتي شود، مداخله درماني موثري براي بهبود عملكرد ريوي به شمار مي رود.