كيفيت نهادها و تركيب مخارج دولت: يك الگوي نظري

اين پژوهش اثر سياست هاي بازتوزيعي را بر تركيب مخارج دولت مورد بررسي قرار مي دهد. براي اين منظور از يك الگوي بازي گونه به شكل اطلاعات كامل و پويا استفاده مي شود. اين الگو نشان مي دهد كه كيفيت نهادها متغيري اساسي براي تعيين ميزان هزينه كرد مخارج دولت در كالاهاي عمومي است. مهم ترين يافته اين پژوهش آن است كه در دموكراسي هايي كه كيفيت نهادها بالاست، مردم در خلال انتخابات بازتوزيع مستقيم را تقاضا نمي كنند اما وقتي كيفيت نهادها پايين است، انتخابات به ابزاري براي مطالبات بازتوزيعي تبديل مي شود و در چنين شرايطي عوام گرايي (پوپوليسم) مجال بروز مي يابد. نكته مهم اين است كه اين الگو نشان مي دهد راي دهندگان به شكل عقلايي بازتوزيع مستقيم را به سرمايه گذاري روي كالاهاي عمومي كه اثرات جانبي مثبتي دارند ترجيح مي دهند. اين پژوهش پاسخي براي اين پرسش فراهم مي كند كه چرا بيشتر مردم به سياست هايي راي مي دهند كه براي رشد بلند مدت آنها مضر است.