بررسي تاثير تنش شوري بر صفات اگروفيزيولوژيك گندم نان و دوروم در مرحله گياهچه اي

اين مطالعه به منظور بررسي اثرات تنش شوري بر صفات زراعي و فيزيولوژيكي ارقام گندم نان و دوروم در مرحله گياهچه­اي انجام شد. تحمل به شوري ده رقم مختلف گندم در دو سطح شوري (شاهد و 6 دسي زيمنس بر متر) به صورت طرح كرت هاي خرد شده در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تكرار در شرايط هيدروپونيك مورد ارزيابي قرار گرفت. 14 صفت مختلف زراعي و فيزيولوژيكي (از جمله محتواي نسبي آب و غلظت يون هاي سديم، پتاسيم و كلسيم) اندازه­گيري شد. شوري باعث اختلاف معني­دار بر روي همه صفات اندازه گيري شده به جز وزن خشك ريشه و نسبت سديم به كلسيم شد. ژنوتيپ­هاي مورد مطالعه اختلاف معني­داري براي طول ريشه­ چه، طول برگ، وزن خشك گياهچه ، وزن خشك برگ، وزن خشك ريشه، محتواي نسبي آب برگ، محتواي يوني سديم، پتاسيم، كلسيم، سديم به پتاسيم و سديم به كلسيم نشان دادند. با افزايش سطح شوري ژنوتيپ­هاي مورد مطالعه كاهش معني­داري در صفات اندازه­گيري شده نشان دادند. اثر متقابل شوري × رقم براي محتواي نسبي آب، غلظت سديم، كلسيم و سديم به كلسيم معني­دار بود. تيمار شوري منجر به افرايش مقدار سديم و كاهش يون­هاي پتاسيم و كلسيم در برگ شد. بيشترين مقدار وزن خشك ساقه (035/0 گرم)، وزن خشك ريشه (024/0 گرم) و نسبت سديم به كلسيم (71/1) متعلق به رقم الموت بود. بيشترين مقدارطول گياهچه (12 سانتي متر) در رقم وريناك (گندم نان) مشاهده شد. رقم طوس (گندم نان) داراي بيشترين مقدار طول ريشه چه (63/14 سانتي متر)، وزن خشك گياهچه (057/0 گرم)، محتواي نسبي آب (20/82)، پتاسيم برگي (38/3 ميلي­گرم/گرم وزن خشك) و پايداري غشاء (59/0) و كمترين مقدار نسبت سديم به پتاسيم (17/0) بود و در اين مطالعه به عنوان ژنوتيپ برتر متحمل به شوري شناخته شد.