ارزيابي شاخص هاي تحمل به خشكي و همبستگي بين آنها در لاين هاي چغندرقند

در بهار سال 1391، به منظور تعيين بهترين شاخص هاي كمي تحمل به خشكي در ژنوتيپ هاي چغندرقند، آزمايشي به صورت طرحكرت هاي خرد شده در قالب بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در ايستگاه تحقيقاتي مرحوم مطهري موسسه تحقيقات چغندرقند دركمال شهر كرج انجام گرفت. دو تيمار آبياري شامل آبياري نرمال پس از 90-80 ميلي متر و آبياري با اعمال تنش پس از 270 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A در كرت هاي اصلي و 36 ژنوتيپ چغندرقند در كرت هاي فرعي قرار داده شدند. شاخص هاي حساسيت به تنش (SSI)، ميانگين هارمونيك (Harm)، تحمل (TOL)، بهره وري متوسط (MP)، پايداري عملكرد (YSI)، واكنش نسبت به خشكي (DRI)، تحمل تنش (STI)، ميانگين هندسي بهره وري (GMP)، عملكرد (YI)، مقاومت به خشكي (DI)، تحمل به تنش تغيير يافته (MSTI)، ميزان محصول محيط غيرتنش و تنش(SNPI)، تحمل به تنش هاي غير-زيستي (ATI)، درصد حساسيت به تنش (SSPI)، و كاهش نسبي عملكرد (RDY) تعيين گرديدند. بر پايه دستورالعمل فرناندز، هشت ژنوتيپ 3، 35، 32، 5، 34، 13، 26 و 36 جزو گروه A (عملكرد بالا در شرايط نرمال و تنش) قرار گرفتند. مقايسه 16 شاخص مختلف تحمل نيز نشان داد كه هفت شاخص GMP، Harm و MSTI (بر مبناي K2STI)،SNPI، STI،YI و YS توانستند هشت ژنوتيپ متعلق به گروه A را به درستي تشخيص دهند. اگرچه، مطالعه ضرايب همبستگي بين شاخص هاي تحمل و عملكرد شكرخام در شرايط نرمال و تنش حاكي از برتري شاخص هايSSPI،ATI، MP، TOL، GMP، STI، RDY، Harm،YI،SNPI و DI بود.