نحوه توزيع حقوق انتخاباتي در سومين قانون انتخاباتي كشور

The method of distribution of electoral rights In the third electoral law

اهمّيت و ارزش قوانين انتخاباتي و تاثير آن بر روند شكل‌گيري نهادهاي سياسي و رفتار و منش سياسي مردم در بلندمدّت، كاملاً آشكار است. بدين ترتيب، نحوه تدوين، تصويب و اجراي قوانين مذكور، نقش اساسي در شكل‌گيري و نوع فعّاليت احزاب، گروه‌ها و جريانات سياسي يك جامعه داشته و هم‌چنين يكي از مهم‌ترين عوامل جهت‌دهنده حيات سياسي يك كشور محسوب مي‌شود. در اين ميان، برخي از قوانين انتخاباتي به دلايل گوناگون نسبت به ديگر قوانين مشابه، ارزش و اهمّيتي بيشتر مي‌يابند. ميزان تاثيرگذاريِ آن دسته از قوانين و طرح مباحث نوين در آن‌ها، از جمله عواملي هستند كه به ممتاز‌ شدن‌شان كمك مي‌كند. سومين قانون انتخاباتي ايران كه فرايند طرح، تدوين و تصويب نهايي آن از 12 ذي‌حجّه 1328 قمري/ آذر 1288 آغاز و تا يازده ماه بعد يعني 28 شوّال 1329 قمري/ مهر 1289 ادامه يافت، از جمله اين‌گونه قوانين خاص در سير قانون‌گذاري انتخاباتي ايران است. در مورد ابعاد مختلف سومين قانون انتخاباتي، مسايل و موضوعات بسيار مهم و اساسي، قابل طرح و بررسي است امّا با توجّه به محدوديت‌هاي موجود، در اين مقاله به بحث پيرامون نحوه توزيع حقوق انتخاباتي در كشور از منظر اين قانون خواهيم پرداخت. در اين رابطه به طور مختصر و در حوصله يك مقاله، به موضوعاتِ تعداد كل نمايندگان، انتخاب جمعي و نحوه حوزه‌بندي انتخاباتي در ايالات و ولايات، ايلات و اقلّيت‌هاي مذهبي توجّه مي‌شود.