امكان سنجي كاهش مقدار كاربرد علف كش سولفوسولفورون (آپيروس) در گندم (Triticum aestivum L.) با كمك مديريت كاربرد نيتروژن

سولفوسولفورون از علف كش هاي مهم و پركاربرد مزارع گندم به شمار ميرود. به منظور بررسي امكان كاهش مصرف علف كش سولفوسولفورون درگندم، آزمايشي بصورت فاكتوريل اسپليت پلات در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. كرت اصلي عبارت بود تركيب فاكتوريل دو عامل روش كاربرد نيتروژن در دو سطح (پخش سراسري و يكنواخت در سطح مزرعه و كاربرد نواري و قرار دادن كود به فاصله 5 سانتيمتر از گندم و عمق 10 سانتيمتري خاك ) و مقدار كاربرد نيتروژن در سه سطح 100 و 200 و 400 كيلوگرم در هكتار اوره 46 درصد كه بترتيب معادل 46، 92 و 184 كيلوگرم در هكتار نيتروژن خالص بودند و كرت فرعي شامل روش كنترل شيميايي علف هاي هرز در 4 سطح شامل كاربرد مقادير 50 ، 75 و 100 درصد مقدار كاربرد توصيه شده علف كش سولفوسولفورون (5/26 گرم در هكتار(با فرمولاسيون امولسيون شونده غليظ 75%)) در مرحله پنجه دهي كامل گندم به همراه تيمار عاري از علف هرز (وجين دستي تمام فصل) بودند. نتايج نشان دادند كه كاربرد كود نيتروژن بصورت نواري منجر به كاهش معني دار تراكم و زيست توده علف هاي هرز شد و افزايش مقدار كاربرد آن در هر دو روش كاربرد، افزايش شاخص هاي مذكور را بدنبال داشت. به طوري كه بيشترين (27/29 بوته در متر مربع) و كمترين (78/12 بوته در متر مربع) تراكم علف هاي هرز به ترتيب در عدم كاربرد علف كش سولفوسولفورون و كاربرد نيتروژن به صورت سراسري، و در كاربرد دز توصيه شده و كاربرد نواري نيتروژن مشاهده شد. از سوي ديگر كاربرد نواري كود سبب كاهش مقدار علف كش شد. بطوري كه تاثير علف كش سولفوسولفورون در كنترل علف هاي هرز در مقادير 75 و 50 درصد دز توصيه شده آن در روش كاربرد نواري نيتروژن، اختلاف معني داري (P 0.05) با تاثير كاربرد آن زماني كه در 100 درصد دز توصيه شده آن، كه نيتروژن به صورت سراسري بكار رفت، نداشت. نتايج مشابهي نيز در عملكرد دانه و زيست توده گندم ، مشاهده شد. به طوري كه عملكرد دانه گندم (40/343 گرم در متر مربع) و زيست توده (50/1141 گرم در متر مربع) آن در كاربرد نواري نيتروژن و در مقدار توصيه شده سولفوفولفورون بر خلاف كاربرد سراسري نيتروژن، اختلاف معني داري با 75 درصد مقدار كاربرد توصيه شده سولفوسوفورون نداشت.