آراي انديشمندان غرب درباره عدالت از زاويه منازعه «حق» و «خير»

پرسش از نسبت دو مفهوم «حق» به معناي درستي و «خير» به معناي غيرارزشي آن و تقدم و تاخر يا اولويت هر يك نسبت به ديگري از مسائل مهم حوزه هنجارهاست كه نخست در قلمرو نظري فلسفه اخلاق، بخش شايان توجهي از مباحث انديشمندان را به خود اختصاص داده است. ازآنجا كه مباحث بنيادين فلسفه اخلاق در خصوص هنجارها منحصر به حوزه اخلاق فردي نيست و پاسخ به پرسش هاي آن ساحت انديشه سياسي را نيز به عنوان بخش ديگري از حكمت عملي درمي نوردد، پرسش يادشده نيز در انديشه سياسي و به طور خاص عدالت پژوهي، گرايش هاي فكري و در نتيجه تجويزهاي مختص خود را به وجود آورده و در مقابل يكديگر قرار داده است. اين نوشتار درصدد است با خوانش برخي آراي مهم انديشمندانغرب درباره عدالت از دوران باستان تا دوران معاصر با استفاده از روش توصيفي- تحليلي، نشان دهد كه انديشمندان عدالت اعم از اينكه با اصل پرسش از منازعه حق و خير به عنوان يك سوال مستقل مواجه بوده اند يا نه، همواره به يك جانب اين دوگانه (حق و خير) گرايش داشته اند و نوع نگرش به اين منازعه نقشي محوري در شكل گيري آراي ايشان درباره عدالت داشته است.