فقيهان در مسند سياست مقايسه نگرش حقوقي با نگرش سياسي در حكومت اسلامي

پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران، فقيهان به صورت وسيعي وارد عرصه سياست شدند و ازآنجا كه فقه همان حقوق اسلامي است، مي توان نتيجه گرفت كه سياست كشور تا اندازه اي تحت مديريت حقوق دانان قرار گرفت. به اقتضاي ساختار علم حقوق و نوع نگرش حقوق دانان به واقعيت، اين گروه، ساختار شخصيتي ويژه اي دارند كه با ساير سياستمداران متفاوت است. اين مقاله با استفاده از روش تحليل نمونه آرماني به بررسي ساختار شخصيتي حقوقدانان و ويژگي هاي آنان در جهان بيني، روش ها و منابع مي پردازد. براساس بررسي انجام گرفته، اين ساختار شخصيتي تاثيراتي را در منش و روش فقيهاني كه در مسند سياست قرار مي گيرند به جا مي گذارد. در پايان نتيجه گيري مي شود كه هنگامي كه فقيهان وارد سياست شوند به نسبت، جزمي تر و قاطع ترند؛ در مرحله اجراي احكام، كمتر سازش پذيرند ولي در مرحله صيانت از ساختار كلي نظام محافظه كارترند؛ نيز تكليف مدارتر، پيش بيني پذيرتر، فن مدارتر و متن گراترند.