بررسي سابقه كاربرد بر كارايي علف كش متريبوزين در كنترل سلمه تره(Chenopodium album) در خاك هاي مختلف

به منظور بررسي تاثير خصوصيات خاك و سابقه مصرف علف كش متريبوزين بر كارايي اين علف كش در كنترل علف هرز سلمه تره، آزمايشي به صورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي و در سه تكرار در گلخانه موسسه تحقيقات گياهپزشكي كشور در سال 1391 انجام شد. عامل اول نوع خاك در شش سطح (همدان با 15 سال و بدون سابقه مصرف، جيرفت با 15 سال و بدون سابقه مصرف، اصفهان دو سال و مشهد سه سال سابقه مصرف) و عامل دوم غلظت علف كش متريبوزين در شش سطح (شامل مقادير صفر، 100، 300، 700، 1000 و 1500 گرم در هكتار ماده موثره) بودند. قبل از كاشت گلدان ها با مقادير مورد نظر علف كش متريبوزين تيمار شدند. سپس بذرهاي سلمه تره در گلدان ها كشت و 4 هفته بعد برداشت شدند. وزن خشك و طول اندام ريشه و اندام هوايي اندازه گيري شد و نمودارهاي غلظت-پاسخ رسم گرديد. نتايج نشان داد در خاك هاي مختلف افزايش مقادير علف كش سبب كنترل مطلوب تر سلمه تره گرديد ولي افزايش ميزان رس و ماده آلي و همچنين افزايش سابقه مصرف، از شدت تاثير بقاياي متريبوزين كاست و بالاترين و پايين ترين خسارت به سلمه تره به ترتيب در خاك هاي جيرفت بدون سابقه مصرف و همدان با 15 سال سابقه مصرف ديده شد. بنابراين در خاك هاي با سابقه مصرف بالاي متربيوزين به دليل حضور بالاي ميكروارگانيسم هاي سازگار با اين علف-كش و استفاده آن ها از اين علف كش به عنوان منبع تغذيه از كارايي اين علف كش در كنترل علف هرز سلمه تره به شدت كاسته مي گردد، در اين شرايط جهت كنترل علف هرز مذكور بايد از مقادير بالاتر علف كش متريبوزين استفاده شود.