بررسي مقدماتي امكان كاشت پاييزه عدس در شرايط آب و هوايي سراوان

وجود فصل رشد طولاني و درجه حرارت بالا در بهار در مناطق گرم و خشك سبب گرايش بيشتر به كشت هاي پاييزه شده است. بنابراين به منظور بررسي مقدماتي امكان كاشت پاييزه عدس ) Lens culinaris Medik ( در شرايط آب و هوايي سراوان بر عملكرد و اجزاي عملكرد پنج ژنوتيپ عدس، آزمايشي در پاييز سال 1388 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي سراوان به صورت كر تهاي خرد شده در قالب طرح بلو كهاي كامل تصادفي با سه تكرار به اجرا در آمد. كر تهاي اصلي شامل تاريخ كاشت ) 11 آبان، 27 آبان و 11 آذر( و كرت هاي فرعي شامل پنج ژنوتيپ عدس ) MLC20، MLC122، MLC177، MLC39، MLC352 ( بودند. اثر تاريخ كاشت بر كليه صفات اندازه گيري شده )عملكرد دانه، ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، غلاف دو دانه، تعداد غلاف خالي، وزن 100 دانه، عملكرد زيستي، عملكرد اقتصادي و شاخص برداشت) معني دار شد و تاريخ كاشت اول بيشترين عملكرد دانه را داشت، با تاخير در كاشت و مصادف شدن مرحله پرشدن دانه با دماهاي نسبتا بالا در انتهاي فصل رشد، توليد ماده خشك و عملكرد دانه كاهش يافت. اثر ژنوتيپ نيز بر كليه صفات اندازه گيري شده معني دار شد و ژنوتيپ MLC 39 با ميانگين عملكرد دانه 34/11 گرم در متر مربع بيشترين عملكرد را دارا بود. بيشترين همبستگي عملكرد دانه با تعداد دانه در بوته )** 59 / r= 0 (، عملكرد زيستي r= 0/81 **( ( و تعداد غلاف دو دانه در بوته)** 63 / r= 0 ( مشاهده شد. اثر متقابل تاريخ كاشت و ژنوتيپ معني دار شد و بيشترين عملكرد دانه از تاريخ كاشت اول ) 11 آبان( و ژنوتيپ MLC39 با ميانگين 59 گرم در متر مربع حاصل شد. در حالي كه كمترين عملكرد در تاريخ كاشت دوم ) 27 آبان( و ژنوتيپ MLC 20 با ميانگين 8 گرم در متر مربع بدست آمد و در تاريخ كاشت سوم ) 11 آذر( هيچ عملكردي حاصل نشد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه استفاده از تاريخ كاشت زودتر و ژنوتيپ هاي برتر م يتواند عامل تاثير گذاري در افزايش عملكرد عدس در شرايط آب و هوايي سراوان شود.