شرايط اعمال تحديد مسئوليت صاحبان كشتي درياپيما (بررسي كنوانسيون بين المللي تحديد مسئوليت براي دعاوي دريايي 1976)

یكي از مشخصات حقوق دريايي، وجود نظام محدوديت مسئوليت براي صاحبان كشتي هاي درياپيماست. هدف اصلي اين نظام، توسعه صنعت كشتي راني و سرمايه گذاري روزافزون در اين حوزه است. در اين راستا، كميته بين المللي دريايي،اقداماتي جهت يكنواخت سازي مقررات بين المللي انجام داده است كه منجر به شكل گيري كنوانسيون بين المللي براي يكنواخت سازي مقررات خاص در ارتباط با تحديد مسئوليت صاحبان كشتي هاي درياپيما 1924،كنوانسيون بين المللي راجع به تحديد مسئوليت صاحبان كشتي هاي درياپيمايي 1957 و كنوانسيون بين المللي درباره تحديد مسئوليت براي دعاوي دريايي 1976و پروتكل اصلاحي آن 1996 در اين حوزه شده است. ايران نيز در تيرماه 1393 به كنوانسيون تحديد مسئوليت براي دعاوي دريايي ملحق شد. الحاق ايران، گامي موثر در جهت پيشرفت صنعت كشتي راني ايران در عرصه بين المللي و يكسان كردن مقررات مربوط به تحديد مسئوليت صاحبان كشتي هاي درياپيما بود. مقاله حاضر در صدد است تا در پرتو كنوانسيون 1976 كه اكنون ايران عضو آن است، نمايي كلي از نظام تحديد مسئوليت ارائه كند. درعين حال، مباحث مقاله، صرفاً به تبيين مفهوم و ضرورت پذيرش نظام تحديد مسئوليت، ذي نفعان مشمول و شرايط اعمال آن در كنوانسيون 1976 اختصاص دارد.