شناسايي و تحليل موانع موثر بر مقاوم سازي مساكن روستايي (مطالعه موردي: شهرستان بناب)

با توجه به حادثه­خيز بودن كشور ايران كه همواره محل وقوع انواع حوادث طبيعي بوده و همچنين آسيب­پذيري زياد سكونت­گاه­هاي روستايي در برابر حوادث، اهميت شناسايي موانع موثر پيش­روي مقاوم­سازي مساكن روستايي را آشكار ساخته است؛ ولي بايستي توجه نمود كه پيش­نياز هرگونه برنامه­ريزي، شناخت صحيح از شرايط تاثيرگذار در تمامي ابعاد است تا با تكيه بر همين اطلاعات بتوان تصميمات اصولي را اتخاذ نمود. پژوهش حاضر باهدف بررسي موانع موثر بر مقاوم­سازي مسكن روستايي در شهرستان بناب با استفاده از تحليل عاملي صورت گرفته است؛ نوع تحقيق اكتشافي بوده و روش بررسي آن توصيفي تحليلي مي­باشد. براي بررسي موضوع 35 شاخص در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، مديريتي و محيطي انتخاب شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل 14047 نفر ساكن در مساكن بالاي 20 سال قدمت است. حجم نمونه با استفاده فرمول كوكران، 420 نفر و به روش تصادفي ساده انتخاب شده­اند. داده­هاي مورد نياز از طريق توزيع پرسشنامه به دست آمده است. روايي صوري پرسشنامه با كسب نظر اساتيد و كارشناسان و ضريب پايايي پرسشنامه با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ 91/0 محاسبه شده است. نتايج به دست آمده با به كارگيري تحليل عاملي به چهار عامل معني­دار تقليل يافته كه به ترتيب عامل اقتصادي (09/ 86 درصد)، مديريتي (46/5 درصد)، اجتماعي (26/2 درصد) و در نهايت محيطي با 93/0 درصد بيشترين تاثير را بر عدم مقاوم­سازي مساكن روستايي داشته­اند. در مجموع چهار عامل فوق قابليت تبيين 75/94 درصد تغييرات واريانس را تبيين نمودند. نتايج حاصل از تفسير نقشه و نمودار نشان داد كه موانع اقتصادي در بين همه­ي روستاها به عنوان عامل مشترك بوده، عامل اجتماعي بيشتر در روستاهاي نزديك به مركز شهرستان و عامل­هاي مديريتي و محيطي نيز به صورت مشترك در روستاهاي دور از مركز شهرستان به عنوان مانع اصلي بوده است. لذا اين تفاوت­ها لزوم تهيه و اجراي برنامه­هاي مقاوم­سازي با رويكرد حمايت­هاي مالي را جهت مقاوم­سازي مساكن روستايي در شهرستان بناب ايجاب مي­كند.