مدل سازي رفتار رانندگان در مواجهه با خرابي روسازي

زمينه و اهداف: تاثير خرابي هاي روسازي راه ها بر ايمني مسير به اندازه تاثير آن بر راحتي سرنشينانِ استفاده كننده از راه شناخته شده نيست. برخي از انواع خرابيها مانند صيقلي شدن سطح دانه هاي روسازي، بر روي فاصله توقف وسايل نقليه تاثيرگذار هستند. برخي ديگر از خرابيها با ايجاد ناهمواري در سطح راه ها، بر رفتار رانندگان در هنگام رانندگي اثر ميگذارند. در اين مقاله، يك تحليل ايمني از رفتار انحراف مسير رانندگان در مواجهه با خرابي روسازي ارائه شده است روش: رفتار رانندگان بر اساس پارامترهاي هندسي خرابيها، پارامترهاي ترافيكي و مشخصات خيابانهاي موردمطالعه، ارزيابي شد. رفتار رانندگان در مواجهه با خرابي روسازي در دو حالت بدون انحراف از مسير حركت (بدون عكس العمل يا ترمزگيري و عبور از روي خرابي) و با انحراف از مسير حركت (انحراف از مسير حركت و عبور از كنار خرابي) دسته بندي و با استفاده از مدل لوجيت در نرم افزار SPSS تحليل شد. بدين منظور داده هاي مرتبط با متغيرهاي محل خرابي، مساحت خرابي، طول و عرض خرابي، فاصله خرابي تا خط كشي، نوع خرابي، متوسط تردد ساعتي، سرعت متوسط وسايل نقليه و تعداد خرابي در فاصله 100 متري از خرابي موردنظر در ارتباط با 540 وسيله نقليه عبوري از 18 محل خرابي، در خيابانهايي با درجه عملكردي شرياني درجه 2 در شهر يزد به صورت ميداني با حضور در محل و بدون جلب توجه رانندگان جمع آوري شد.