توانسنجي فضاهاي شهري در پاسخدهي به نياز گروه هاي كم توان جسمي- حركتي ، مطالعه موردي: بخش مركزي شهر قم

شهر پياده محور براي عموم شهروندان قابل استفاده، اما شهر مطلوب كم توانان جسمي براي همه شهروندان يك شهر مناسب است. آفرينش شهري مطلوب براي افراد كم توانان مستلزم رعايت اصول و ضوابطي است كه رعايت آنها مي­تواند نقش مهمي در دسترسي آسان و حضور آنان در فضاهاي عمومي داشته باشد. در كنار رعايت چنين اصولي، توجه به اولويت­ها و نيازهاي اساسي گروه­هاي كم توان جسمي-حركتي جهت حضور در فضاهاي شهري مي­تواند اقدامات اجرايي را با نتايجي موثرتري همراه سازد. با اين وجود، مدتي است نظام مديريت شهري مناسب­سازي فضاهاي شهري در اغلب كلانشهرها كشور در پيش گرفته است كه ضرورت ايجاب مي­نمايد، بازخورد چنين اقداماتي از نقطه نظر معلولان مورد ارزيابي و پايش قرار گيرد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف ارزيابي ميزان پاسخدهي فضاهاي شهري به نيازهاي گروه­هاي كم توان جسمي- حركتي به رشته تحرير درآمده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و روش گردآوري اطلاعات به صورت اسنادي و ميداني است. داده­هاي گردآوري شده با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون T تك نمونه­اي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان مي­دهد؛ علي رغم اقداماتي كه در زمينه مناسب­سازي محيط جهت حضور گروه­هاي كم توان جسمي-حركتي صورت گرفته همچنان شرايط اجتماعي اقتصادي و كالبدي كنوني قادر به رفع نيازهاي معلولان به شكل شايسته نيست. بنابراين، مشاركت گروه­هاي هدف در زمينه مناسب­سازي فضاهاي شهري، رعايت ضوابط ساخت و ساز ها توسط نهندسين ناظر، تدوين ضوابط قابل اجرا در طرح هاي موضعي و ... مي­تواند نتايج موثرتري را در زمينه مناسب­سازي فضاهاي شهري براي معلولان به همراه داشته باشد