بررسي مشروعيت از بين بردن جنين هاي آزمايشگاهي در فقه مذاهب اسلامي

اينكه جنينهاي آزمايشگاهي از چه زماني موجودي زنده تلقي مي شوند و از بين بردن آنها ممنوع است، از موضوعات پراهميتي است كه فقهاي اسلامي به آن توجه و دقت ويژه داشته اند. مسئله مشروعيت از بين بردن جنين هاي آزمايشگاهي مستلزم تعيين اين مسئله است كه جنين چه زماني جايگاه انساني را به دست مي آورد. آراي فقهاي مذاهب مختلف اهل سنت در اين بحث بسيار مختلف و متشتت است. در اين پژوهش بر آن هستيم تا با بهره گيري از قواعد اسلامي، در مقايسه اي تطبيقي، حرمت اتلاف جنينهاي خارج از رحم را از نظر فقه مذاهب اسلامي مورد واكاوي و تحليل قرار دهيم. روش تحقيق مقاله حاضر تحليلي-توصيفي است. اطلاعات تحقيق نيز به صورت كتابخانه اي جمع آوري شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه بيشتر فقهاي مالكي، برخي از حنفي ها، غزالي از فقهاي برجسته شافعي، ابن جوزي از علماي حنبلي و بيشتر فقهاي معاصر اهل سنت و مشهور فقهاي اماميه احترام به جنين را مشروط بر استقرار آن در رحم مي دانند؛ ازاين رو از بين بردن جنين هاي آزمايشگاهي را قبل از لانه گزيني در رحم مجاز مي شمارند.