بررسي وضعيت دسترسي به پارك هاي شهري و عوامل موثر بر آن از ديدگاه كاربران ، نمونه مورد مطالعه: شهر شيراز

عرصه هاي عمومي مهم ترين بخش شهرها و محيط هاي شهري اند. در چنين عرصه هايي بيشترين تماس، ارتباط و تعامل بين انسان ها رخ مي دهد و تمامي بافت شهري كه مردم به آن دسترسي فيزيكي و بصري دارند را شامل مي شوند. پارك ها و فضاهاي سبز شهري يكي از مهم ترين عناصر اين مجموعه ها هستند كه همواره نقش فعالي در سلامتي شهر و شهروندان ايفا مي كنند و بايستي براي همه افراد جامعه دسترس پذير باشند؛ بنابراين هدف اصلي اين مقاله بررسي عوامل موثر بر ميزان دسترسي شهروندان شهر شيراز به اين فضاي مهم شهري است. براي اين منظور چهار عامل مجاورت و نزديكي به پارك، مالكيت اتومبيل و نحوه پيمودن مسير محل سكونت تا پارك، كميت و كيفيت پياده روها مورد بررسي قرارگرفته است و اطلاعات لازم جهت پيشبرد اين مهم از طريق توزيع پرسشنامه در 28 پارك اين شهر جمع آوري شده و مورد تحليل و بررسي قرارگرفته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از بين 993 نفر پاسخ دهنده به سوالات، حدود 70 درصد افراد در فاصله 5 تا 1000 متري پارك ها زندگي مي كنند و فاصله آن ها تا نزديك ترين پارك به صورت پياده بين ا تا 15 دقيقه است. نتايج همچنين نشان مي دهد كه داد كه حدود 64 درصد پاسخ دهندگان به صورت پياده مسير بين محل سكونت تا پارك را طي مي كنند و بيش از 70 درصد آن ها از كميت و كيفيت پياده روها مسير پارك رضايت داشته اند و حدود 9/67 درصد از افراد از تعداد پارك هاي موجود در شهر رضايت متوسط به بالا داشته اند؛ بنابراين، مي توان گفت در شهر شيراز، دسترسي به پارك ها نسبتاً مناسب بوده و فقط درصد كمي از افراد با مشكل دسترسي مواجه هستند.