درنگ : مكث يا مرز؟

در منابع زبان شناسي غربي، juncture اصطلاحي است تخصصي در حوزه واج شناسي كه سابقه آن به ساخت گرايي آمريكا بازمي گردد. مفهوم مورد اشاره اين اصطلاح، علاوه بر واج شناسي، در حوزه ادراك گفتار، در روان شناسي زبان وتبديل متن به گفتار، در بازشناسي گفتار و در زبان شناسي رايانشي نيز از اهميت ويژه اي برخوردار است. در آثار آواشناسي و واج شناسي زبان فارسي، در برابر juncture، معادل «درنگ» به كار رفته است كه از آن، مفهوم «مكث» استنباط مي شود. مقاله پيشِ رو با مروري بر مهم ترين منابع زبان شناسي غربي، مشخص مي كند كه اين اصطلاح دقيقاً به چه معناست و به كدام ويژگي هاي زبان اشاره مي كند. اين بررسي نشان مي دهد كه به كارگيري معادل «درنگ» براي اين اصطلاح مناسب نيست، زيرا درنگ مفهوم مكث را به ذهن متبادر مي كند و منظور از juncture در منابع غربي مكث نيست. در اين مقاله، ضمن برشمردن برخي از ويژگي هاي آواييزبان فارسي كه به بحث juncture ارتباط دارند، معادل «مرز» براي آن پيشنهاد مي شود.