مطالعه تطبيقي نقوش " درون‏تركيبي" در نگارگري ايران و دوره سلاطين مغولي هند و آثار آركيم بولدو "نگاره شتر و ساربان ، پري چنگ نواز سوار بر شتر و تابلو پرتره زمين"

Comparative study of Iranian “Interior Hybrid” paintings and the paintings of Mughal Sultans of India and Archimboldo’s “Camel and Cameleer, The Camel-riding harper fairy and The Earth’s Portrait”

در اساطير، افسانه‏ها، داستان‏ها، ادبيات و هنرتمدن‏هاي مختلف هميشه موجودات تخيلي داراي جذابيت و اهميت بوده‏اند از جمله آن‏ها گونه‏اي است كه به آن موجودات " درون‏تركيبي" گفته مي‏شود كه بدن آن‏ها در درون، از كنار هم نهي و در هم تنيدگي جانداران گوناگون و گاهي اشيا و طبيعت شكل گرفته است كه در نهايت يك چهره يا پيكره كلي واحد از يك حيوان و يا انسان ايجاد مي‏شود، كه در نگارگري ايران و هند مغول، و از سوي ديگر در پرتره‏هاي آركيم بولدو به كار مي‏رفته است. هدف از اين پژوهش شناسايي اشتراكات تصويري بين اين سه اثر است كه آن‏ها را از لحاظ ساختاري بسيار به هم نزديك مي‏كند. در اين راستا اين پرسش ها مطرح مي شود: چه شباهت‏هايي بين اثر آركيم بولدو با دو نگاره ايراني و مغولي وجود دارد؟ و بيشترين موجودات تشكيل دهنده در سه نگاره انتخابي چه موجودات و از چه گونه‏اي هستند؟ بين اين نقوش در نگارگري ايران و هند با نقاشي‏هاي آركيم بولدو به لحاظ شيوه چينش، تركيب‏بندي و استفاده از موجودات جان‏دار و بي‏جان، شباهت‏هايي وجود دارد و نوع تركيبات نيز قابل ملاحظه است. در هر سه اين موارد با يك شكل كلي از تنه يا سر يك موجود زنده به صورت نيم‏رخي از انسان يا حيوان مواجه‏ايم كه درون اين شكل كلي، از ديگر پيكره‏هاي انساني و حيواني پر شده است. همچنين در سه نگاره انتخابي، حيوانات بيشترين عنصر سازنده پيكره‏هاي كلي هستند و در ميان آن‏ها استفاده از گونه پستانداران بيشترين كاربرد را در تصويرپردازي پيكره‏هاي كلي شتر و پرتره زمين دارد. اين پژوهش توصيفي با رويكرد تطبيقي است.

Mythologies, legends, novels, and generally literature and art of various civilizations have always been the opportunity for fictitious creatures to be of great importance and attraction. A variant of such creatures are named “hybrid interiors” whose interior bodies are a combination and transfusion of different things ranging from objects to natural species, that eventually represent a single general figure of an animal or human. Hybrid interiors were generally used in Iranian and Mughal India’s paintings as well as Archimboldo’s portraits. This paper aims to find shared features between the three groups of the works mentioned, which structurally assimilates associated works of each group to those of other groups very closely. For that purpose, the following questions need to be addressed: What similarities can be found between Archimboldo’s painting and the Iranian and Mughal works? What sort of creatures are dominant in all of the three works that are subject to this study? Arrangement, composition, and sorts of creatures and objects included in pictures of the Iranian and Indian paintings as well as those of Archimboldo, share many similarities while combinations are also noteworthy. In all three cases, a general shape of head or body of a living creature as profile of human or animal is observed which is filled with more human or animal figures. What is more, all three paintings are mostly constituted of animal figures, among which mammals are the most frequent figures used to draw the whole body of the camel or the Earth’s portrait. The paper uses a descriptive comparative approach.