سنجش ميزان احساس امنيت اجتماعي در بين مرزنشينان استان گلستان و شناسايي راه هاي ارتقاء آن

هدف اصلي اين پژوهش سنجش ميزان احساس امنيت اجتماعي در بين مرزنشينان استان گلستان در سال 1393 و شناسايي راه كارهاي ارتقاي آن بوده تا با شناخت عوامل و مخلل هاي امنيت، ضمن مقابله با آن، زمينه هاي پيشرفت و توسعه ي پايدار اين مناطق فراهم گردد. اين تحقيق با استفاده از روش پيمايشي و با ابزار پرسشنامه انجام گرفته است، جامعه ي آماري تحقيق 58.600 نفر از مرزنشينان 18 تا 65 ساله ساكن در نواحي مرزي استان گلستان در سال 1393 بوده اند، كه از اين جامعه بر اساس فرمول كوكران 385 نفر به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. براي شناخت رابطه بين متغيرها از تكنيك ضريب همبستگي اسپيرمن، براي شناخت تفاوت پذيري احساس امنيت از متغيرهاي اسمي دوگانه از آزمون t و متغيرهاي اسمي چندگانه از آزمون f و سرانجام براي شناخت ميزان تفاوت پذيري ارزيابي مرزنشينان نسبت به ابعاد احساس امنيت اجتماعي از آزمون tتك متغيره استفاده نموده ايم. نتايج به دست آمده از تحقيق بيان گر آن است كه از ابعاد در نظر گرفته شده براي امنيت اجتماعي، شاخص اعتماد نهادي با ميانگين (98/2 از 4) در رتبه اول و شاخص امنيت اقتصادي با ميانگين (74/1) در رتبه ي هشتم و پايين ترين رتبه قرار داشته كه اين امر نشان دهنده سطح نازل و تامل برانگيز امنيت اقتصادي در بين مرزنشينان استان گلستان مي باشد؛ و هم چنين نظرات پاسخ گويان به شاخص امنيت اجتماعي بيان گر ميانگين (09/3 از 4) بوده و اين امر گوياي آن است كه مرزنشينان استان گلستان از احساس امنيت نسبتاً بالا و مطلوبي برخوردار مي باشند. و نيز يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه بين سن، جنس، ميزان تحصيلات، نوع شغل و سابقه سكونت در مرز با احساس امنيت رابطه معناداري وجود دارد.