آيين گنوسي و تاثيرات آن بر عقايد عارفان مسلمان

آيين گنوسي را كيشي عرفاني دانسته اند كه داراي عقايدي تلفيقي است و فرقه هاي گوناگوني دارد، از جمله: مانويت، صابئين مَندايي، شمعونيان، و مرقيونيان. دوران شكل گيري و ظهور و بروز اين آيين را از قرن دوم پيش از ميلاد تا قرن سوم ميلادي دانسته اند. به عقيده گنوسيان، روح انسان در اين دنيا اسير است و راه نجات و رهايي او دست يابي به گنوسيس يا همان معرفت نجات بخش است، كه فرستادگان الاهي و منجيان آسماني براي انسان به ارمغان مي آورند و راه كسب اين گونه معرفت اشراقات قلبي است. عده اي معتقدند آيين گنوسي بر فرهنگ و تفكر عارفان روزگار اسلامي تاثيراتي نهاده است. در اين مقاله، نخست تاريخچه مختصري از اين آيين مي آوريم و به اصول اعتقادي آنان اشاراتي خواهيم داشت. سپس به تاثيرات اين آيين بر عقايد عرفاي مسلمان اشاره مي كنيم. با بررسي صورت گرفته مي توان پذيرفت كه عارفان مسلمان در برخي عقايد از آراي گنوسي تاثير پذيرفته اند.